Typowe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na Modelowej Konwencji OECD (MK OECD), nie zawierają postanowień dotyczących tzw. usług technicznych lub usług o charakterze doradczym. Co to oznacza?
Tego typu dochód – jako związany z zyskami przedsiębiorstw – powinien być opodatkowany tak jak inne zyski przedsiębiorstw, czyli w państwie siedziby przedsiębiorstwa, a ewentualnie także w państwie obcym, gdzie dane przedsiębiorstwo ewentualnie posiada tzw. zakład, czyli zgodnie z art. 7 MK OECD (Zyski przedsiębiorstw) w związku z art. 5 MK OECD (Zakład).
Jednak kilka umów podatkowych zawartych przez Polskę zawiera szczególne postanowienia dotyczące opodatkowania tzw. usług technicznych lub usług o charakterze doradczym. Przykładami mogą być umowy z Indiami (1989), Irlandią (1995) i Rosją (1992). Artykuł 13 umowy z Indiami przewiduje możliwość opodatkowania u źródła należności licencyjnych i opłat za usługi techniczne, tych ostatnich definiowanych jako płatności jakiejkolwiek kwoty na rzecz jakiejkolwiek osoby inne niż płatności na rzecz zatrudnionego przez osobę dokonującą takiej płatności w powiązaniu z usługami noszącymi charakter zarządzania, techniczny lub konsultacyjny, włączając wynagrodzenia za usługi personelu technicznego lub innego. Artykuł 12 umowy z Irlandią stwierdza, że określenie „opłaty za usługi techniczne” użyte w tym artykule oznacza płatności jakichkolwiek kwot na rzecz jakiejkolwiek osoby z tytułu świadczonych usług mających charakter organizacyjno-zarządzający, techniczny lub konsultacyjny, w tym wynagrodzenie za usługi personelu technicznego lub innego, z wyłączeniem płatności na rzecz osób zatrudnionych przez osobę dokonującą płatności oraz jakiejkolwiek osoby fizycznej z tytułu osobistych niezależnych usług. Analogiczny art. 11 umowy z Rosją stanowi m.in., że postanowienia tego artykułu mają zastosowanie też do należności uzyskiwanych za usługi techniczne, świadczone w wyniku sprzedaży, wykorzystania lub udostępnienia do wykorzystania, jak również przekazania informacji.