Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0 proc. VAT, pod warunkiem że jest właściwie udokumentowana. Jakie dokumenty podatnik powinien posiadać, żeby zastosować 0-proc. podatek?
Udokumentowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów obejmuje dowód dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego. Dowodami umożliwiającymi zastosowanie stawki 0 proc. są m.in.: dokumenty przewozowe potwierdzające, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi); kopia faktury; specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
W przypadku wywozu przy użyciu własnego środka transportu podatnik powinien także posiadać dokumenty dodatkowe, w tym m.in. potwierdzenie przyjęcia towarów. Jeżeli dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, fakt dostawy mogą potwierdzać inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w tym korespondencja handlowa z nabywcą.
Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez NSA w uchwale z 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10) do zastosowania stawki 0 proc. przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczy, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust.3 ustawy o VAT, uzupełnione innymi dokumentami wskazanymi przez ustawę o VAT oraz wszelkimi środkami dowodowymi. Sąd oparł się zatem na zasadzie otwartego katalogu środków dowodowych wynikającej z Ordynacji podatkowej. NSA potwierdził, że nie można uzależniać skutków podatkowych od posiadania bądź nie określonej dokumentacji w oderwaniu od faktycznego spełnienia warunków do stosowania stawki zerowej.
Dotychczasowe stanowisko organów podatkowych oraz części sądów administracyjnych wskazywało, że podatnik mógł przedstawiać inne dokumenty (korespondencję handlową, potwierdzenia zapłaty) tylko wówczas, gdy posiadał wszystkie dokumenty obligatoryjne.