Przychodem pracownika ze stosunku pracy nie jest tylko wypłacane mu wynagrodzenie za pracę. Przychodem jest także wartość nieodpłatnych świadczeń, które szef oferuje podwładnym obok normalnej pensji.
Źródłem przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Z definicji przychodów pracownika wynika, że ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług bądź udostępniania rzeczy lub praw.
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej: Które świadczenia interesują fiskusa.
W pełnej wersji artykułu znajdziesz więcej na temat:

- Rozliczenia PIT bonifikaty udzielonej pracownikom
- Przyznania pracownikom strojów z logo przedsiębiorstwa
- Zakupu środków higieny i herbaty przez pracodawcę
- Wartości nieodpłatnych świadczeń