Wynagrodzenie dla pracowników pokryte ze środków przyznanych z dotacji unijnej nie jest zwolnione z podatku dochodowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie potwierdził przeważające w orzecznictwie stanowisko, że ze zwolnienia z PIT w zakresie otrzymanych dotacji unijnych może skorzystać tylko bezpośredni beneficjent, a nie jego pracownicy, którzy wykonują czynności i zadania sfinansowane z tych środków.
W rozpatrywanej sprawie podatnik jako pracownik fundacji Skarbu Państwa realizującej jeden z programów europejskich otrzymywał wynagrodzenie, które w 75 proc. było finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS), a w 25 proc. przez budżet państwa. Podatnik zapytał ministra finansów, czy ta część wynagrodzenia, która jest pokrywana ze środków europejskich, jest zwolniona z podatku dochodowego. Jego zdaniem wynika to z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.).
Dyrektor izby skarbowej w wydanej interpretacji stwierdził, że wynagrodzenie wypłacone w związku z realizacją projektu finansowanego w ramach EFS nie jest zwolnione z PIT, gdyż nie została spełniona przesłanka art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy. Przepis ten wskazuje na dwie przesłanki, które muszą być spełnione łącznie, aby zwolnienie miało zastosowanie. Pierwsza to źródło pochodzenia środków z bezzwrotnej pomocy (np. z budżetu UE), a druga wskazuje na podmiot, który bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego ze środków pomocowych. W ocenie organu podatkowego, jeśli te przesłanki nie są spełnione, to otrzymane przez podatnika wynagrodzenie pochodzące z EFS będzie opodatkowane na zasadach ogólnych.
Wojewódzki sąd administracyjny, rozpatrując skargę, przyznał rację organowi podatkowemu. Sąd stwierdził, że do zastosowania zwolnienia nie jest ważne, czy to pracownicy faktycznie wykonują czynności związane z realizacją programu. Jak wyjaśniał sędzia Marek Kraus, ze zwolnienia może skorzystać tylko ten podmiot, który bezpośrednio otrzymał środki z budżetu UE, czyli pracodawca.
Analogiczne stanowisko w tej kwestii zajął również NSA w wyroku z 13 maja 2011 r. (sygn. akt II FSK 48/10).
Wyrok jest nieprawomocny.
SYGN. AKT III Sa/Wa 2917/10