Nakłady inwestycyjne na przystosowanie niekompletnego budynku do nowej funkcji nie stanowią ulepszenia, lecz wytworzenie nowego środka trwałego.
W rozpatrywanej sprawie podatnik nabył od gminy grunt wraz z postawionym na nim budynkiem (były to dawne koszary). Wystąpił do organu podatkowego o interpretację stosowania przepisów podatkowych. Podatnik zdecydował, że przystosuje nabyte obiekty na potrzeby hotelu. W związku z tym przeprowadził remont kapitalny dawnych koszar i przystosował budynek do funkcji hotelowej. Wybudował także dodatkowy obiekt spełniający funkcje towarzyszące, takie jak restauracja i parking.
Zamierzając amortyzować te nieruchomości, podatnik wystąpił do organu podatkowego z pytaniem, czy będzie mógł zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną do budynku jako ulepszonego środka trwałego. Indywidualna stawka może być korzystniejsza ze względu na przyspieszenie całego procesu amortyzacji. Podatnik argumentował, że w tym przypadku można zastosować przyspieszenie amortyzacji. Przemawia za tym to, że wartość ulepszenia budynku dokonanego przed wprowadzeniem środka do ewidencji wyniosła więcej niż 30 proc. wartości początkowej.
Organ podatkowy nie zgodził się z podatnikiem. Uznał, że budynek nie był kompletny i zdatny do użytku, nie spełniał zatem definicji środka trwałego przed wprowadzeniem go do ewidencji majątku podatnika. Racji podatnikowi nie przyznał też sąd pierwszej instancji.
Podobnie niekorzystne dla podatnika stanowisko zajął również NSA. Sąd potwierdził, że kupiony budynek byłych koszar wraz z dobudowaną restauracją osiągnie stan kompletności i zdatności do użytku dopiero po zakończeniu inwestycji. Sąd przypomniał również, że istotne w tym zakresie są definicje obiektów budowlanych przyjęte w prawie budowlanym.
Wyrok jest prawomocny.
Sygn. akt II FSK 2011/09