Dokonanie kompensat zobowiązań i należności nie powodowało w 2003 roku powstania różnic kursowych, które wpływały na przychód lub koszty podatkowe.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną spółki, której organy podatkowe zakwestionowały rozliczenie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 rok. Jak podkreślił sędzia NSA Bogusław Dauter, w spornej sprawie dokonanie kompensat wzajemnych zobowiązań i należności nie spowodowało powstania różnic kursowych. Sąd kasacyjny potwierdził, że przepisy nie dawały takiego prawa aż do wejścia w życie nowelizacji ustawy z 16 listopada 2006 r. (Dz.U nr 217, poz. 1589).
Dopiero po zmianie przepisów ujemne różnice kursowe, stanowiące koszt uzyskania przychodów, powstają również w sytuacji, gdy wartość kosztu poniesionego, wyrażonego w walucie obcej, po przeliczeniu na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonego wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust.3 pkt 2 ustawy o CIT). Za uregulowanie zobowiązań zostało uznane także potrącenie wierzytelności (art. 15 a ust 7).
Skarżąca spółka zajmowała się hodowlą zwierząt futerkowych. Organy podatkowe zarzuciły, że podatniczka zaniżyła dochód do opodatkowania oraz zawyżyła koszty podatkowe. Było to spowodowane rozliczeniem wzajemnych kompensat zobowiązań i należności z kontrahentami. W ocenie fiskusa kompensata wzajemnych należności nie powodowała powstania różnic kursowych, gdyż nie może być traktowana jako zapłata.
Ostatecznie spółka skierowała sprawę do sądu administracyjnego. Podkreślała, że powodem zmiany interpretacji w zakresie różnic kursowych było stanowisko Ministerstwa Finansów z odpowiedzi na interpelację poselską z 16 kwietnia 2004 r. Ministerstwo stwierdziło w niej, że różnice kursowe powstałe z kompensat nie są uwzględniane przy wyliczeniu podstawy opodatkowania.
Podatniczka zwracała uwagę, że stanowisko resortu finansów zostało skrytykowane przez autorytety z zakresu prawa podatkowego. Sąd I instancji ani NSA nie podzielił jednak tych argumentów. Wyrok jest prawomocny.
Sygn. akt II FSK 1543/09