Firma wynajmująca lokale w centrum handlowym nie może dzielić czynszu na części i stosować różnych stawek VAT – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Właściciel centrum handlowego, który wynajmuje lokale najemcom, nie może refakturować na nich kosztów wody i ścieków, stosując 7-proc. stawkę VAT – wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Skarżąca spółka wynajmuje różnym podmiotom lokale w centrum handlowym. Najemcy płacą czynsz, który jest dzielony na trzy części. Pierwszą jest opłata za wynajem, drugą koszty marketingowe, a trzecią koszty mediów (woda, ścieki). Problem polega na tym, że tylko koszty mediów są opodatkowane 7-proc. stawką VAT, a pozostałe części stawką 22 proc.
Sąd orzekł, że jeśli wynajmujący otrzymuje fakturę dotyczącą mediów w całym budynku, a następnie chce te koszty przerzucić na najemców (w częściach przypadających na powierzchnię, którą oni wynajmują), musi stosować stawkę 22 proc. Taką operację należy bowiem traktować jako dostawę własną spółki. Wszystkie trzy części, za które płacą najemcy, stanowią więc zdaniem sądu jedną usługę najmu.
Wyjaśnijmy, że wyrok dotyczył stanu prawnego obowiązującego przed 1 grudnia 2008 r. (nowelizacja ustawy o VAT). Obecnie, jak wyjaśnił sąd, najem w opisanej sytuacji jest opodatkowany jedną stawką VAT. Nowelizacja ustawy o VAT z 1 grudnia 2008 r. wprowadziła bowiem ust. 3 do art. 30 ustawy o VAT (Dz.U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z nim w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.
Zdaniem Jerzego Martiniego, doradcy podatkowego z Baker & McKenzie, sprawa jest kontrowersyjna. Opodatkowanie usług złożonych jest bowiem subiektywne.
– Osobiście przychylałbym się do stanowiska, że w przypadku świadczenia usług najmu dostawa prądu, usługi telekomunikacyjne etc. nie stanowią usług pomocniczych opodatkowanych według tych samych zasad co usługa główna, czyli najem – mówi Jerzy Martini.
Ekspert dodaje, że punktem wyjścia oceny do celów VAT powinno być rozpatrywanie świadczeń jako odrębnych transakcji. O jednym świadczeniu możemy mówić tylko wtedy, gdy usługi stanowią obiektywnie jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze i rozdzielenie go miałoby charakter sztuczny.
– Wydaje się, że w przypadku mediów takie rozdzielenie jest ekonomicznie uzasadnione, więc należy rozliczenie mediów traktować raczej jako niezależną transakcję od najmu – wyjaśnia Jerzy Martini.
Wyrok nie jest prawomocny.
Sygn. akt III SA/Wa 667/10
