Należności uzyskanie z obrotu wierzytelnościami nie są przychodem z działalności gospodarczej, ale z praw majątkowych.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną podatnika w sprawie opodatkowania obrotu wierzytelnościami. Sąd uznał, że obrót wierzytelnościami należy kwalifikować jako przychód z praw majątkowych. Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest to przychód z działalności gospodarczej. Jak podkreślił sąd, art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.) nie ma charakteru katalogu zamkniętego. W ocenie NSA sam fakt, że czynności są wykonywane w sposób ciągły, nie pozwala na uznanie, że dana należność jest przychodem z działalności gospodarczej.
Spór w sprawie dotyczył interpretacji podatkowej. Podatnik wyjaśnił, że jest wspólnikiem spółki cywilnej, która zajmuje się m.in. zakupem wierzytelności w celu ich windykacji lub odsprzedaży. Jego zdaniem dochody te należy zaliczyć do dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Podkreślił, że wykonywane usługi mają charakter pośrednictwa finansowego.
W ocenie organów podatkowych u nabywcy wierzytelności sporne przychody kwalifikuje się do przychodów z praw majątkowych. Przy czym nie ma znaczenia, czy osoba fizyczna lub spółka jest podmiotem gospodarczym oraz czy działalność gospodarcza w zakresie nabywania obcych wierzytelności wpisana została do ewidencji działalności gospodarczej.
Sąd I instancji potwierdził stanowisko fiskusa. Sąd podkreślił, że ciągła i zorganizowana działalność usługowa, z której przychody są zaliczane do przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, nie jest działalnością gospodarczą. Podatnik zaskarżył niekorzystne dla siebie orzeczenie do NSA, ale i tu sprawę przegrał.
Wyrok jest prawomocny.
Sygn. akt II FSK 47/09