Minister finansów zapewniał, że nie ma podatku od kwaterunku pracowników mobilnych, a teraz żąda go od budowlańców – twierdzi rzecznik praw obywatelskich.
W wystąpieniu do ministra finansów RPO przypomniał, że we wcześniejszej odpowiedzi na jego pytanie resort zapewniał o stanowisku korzystnym dla podatników wykonujących obowiązki w miejscu określonym w umowie o pracę, ale poza siedzibą firmy oraz miejscem zamieszkania. Minister powoływał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) oraz orzecznictwo NSA. Tym samym potwierdzał, że w takiej sytuacji zapłatę za nocleg pracownika należy traktować jako wydatek ponoszony w interesie pracodawcy, a nie zatrudnionego.
Tymczasem teraz, jak wskazał RPO, minister finansów zmienił swoje stanowisko. Rzecznik powołał się tu na artykuł opublikowany w DGP nr 113/2016 „Fiskus znów żąda PIT od noclegów”. Zwracaliśmy w nim uwagę na zmianę interpretacji indywidualnych odnośnie do noclegów finansowanych pracownikom branży budowlanej, delegowanym do czasowego wykonywania pracy w miejscowości, gdzie znajduje się budowa. Minister stwierdził, że w tym wypadku powstaje jednak przychód ze stosunku pracy. Uznał bowiem, że oddelegowania nie można utożsamiać z mobilnym rodzajem pracy, jaki wykonują np. przedstawiciele handlowi czy kierowcy. Z tego powodu stwierdził, że bezpłatne zakwaterowanie budowlańca nie leży wyłącznie w interesie pracodawcy, tak jak ma to miejsce w przypadku pracownika mobilnego.
Takie stanowisko minister zaprezentował w interpretacjach zmieniających (nr DD3.8222.2.61.2016.IMD, DD3.8222.2.62.2016.IMD). Ten sam wniosek płynie także z interpretacji indywidualnej dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 1 czerwca 2016 r. (sygn. IPPB4/4511-261/16-2/MS2).
Rzecznik dodał, że równolegle nadal są wydawane interpretacje korzystne dla oddelegowywanych pracowników. Przykładem są pisma dyrektora IS w Łodzi z 31 maja 2016 r. (nr 1061-IPTPB3.4511.257. 2016.2.IS oraz 1061IPTPB3. 4511.294.2016.2.IS). Wcześniej brak przychodu potwierdził także warszawski organ (interpretacje z 20 kwietnia 2016 r., nr IPPB4/4511-399/16-5/MS, i z 4 kwietnia 2016 r., nr IPPB4/4511-183/16-2/MS).
Wobec tego RPO poprosił ministra finansów, by zajął jednoznaczne stanowisko w tej sprawie i poinformował o tym, ile interpretacji indywidualnych w tym zakresie zostało zmienionych.
Wystąpienie RPO z 30 czerwca 2016 r. do ministra finansów, nr V.511.981.2014.EG
Kryteria według TK
Z wyroku TK z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) wynikało, że za przychód pracownika mogą być uznane tylko te świadczenia niepieniężne, które zostały spełnione za jego zgodą (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), leżą w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść (w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku), a korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnej osobie.