Skorzystanie ze zwolnienia podatkowego przewidzianego dla działalności w specjalnej strefie ekonomicznej nasuwa wątpliwości przedsiębiorców realizujących projekty na obszarze tylko jednej strefy, za to w ramach kilku zezwoleń.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT (art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT) przychodem jest nominalna wartość udziałów w spółce objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Wątpliwości budzi, czy przepis ten stosuje się wyłącznie w przy podwyższeniu kapitału zakładowego, które polega na utworzeniu i objęciu nowych udziałów, czy także podwyższeniu wartości nominalnej już istniejących udziałów.
Kwestia ta była często przedmiotem sporu między podatnikami a organami podatkowymi, a linia orzecznicza sądów administracyjnych nie jest w tym zakresie jednolita. W znacznej części jednak sądy administracyjne popierają stanowisko podatników i uważają, że przychód podatkowy nie powstaje w sytuacji podwyższenia wartości nominalnej istniejących udziałów.
Wskazują, że w przepisie mowa jest o „objętych udziałach”, a do objęcia udziału dochodzi tylko raz – przy jego utworzeniu. Podwyższenie kapitału zakładowego przez podniesienie wartości nominalnej istniejących udziałów wymaga złożenia oświadczenia o objęciu podwyższenia wartości udziałów, ale pojęcie to nie mieści się w zakresie omawianego przepisu i ani to zdarzenie, ani jego późniejsze wpisanie do sądowego rejestru nie powoduje powstania przychodu. Za takim poglądem przemawia językowa wykładnia art. 258 par. 2 k.s.h., który wyraźnie rozróżnia objęcie nowego udziału od podwyższenia wartości.
Marek Szczepanik doradca podatkowy, partner w Kancelarii Ożóg Tomczykowski / Dziennik Gazeta Prawna
Pojawia się jednak także stanowisko, że skoro ekonomiczny skutek podwyższenia kapitału zakładowego poprzez emisję nowych udziałów, jak i poprzez podwyższenie wartości nominalnej istniejących udziałów jest identyczny, to w konsekwencji przepis powinien mieć zastosowanie w obu przypadkach.
Trudno się z tym zgodzić. Należy bowiem uwzględniać fundamentalną zasadę wykładni prawa podatkowego – prymat wykładni językowej nad celowościową. Znaczenie tekstu ustawy, ustalone na podstawie zasad semantyki, syntaktyki i gramatyki, jest nieprzekraczalną granicą procesów wykładni prawa podatkowego. Granicą, której przekroczenie stanowi o niedopuszczalnym wnioskowaniu contra legem.

Polecany produkt: VAT 2016 >>>