Obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczek na PIT ma faktyczny pracodawca i nie można go przenieść na inne podmioty – orzekł wrocławski WSA.

Problem dotyczy jednej z firm poszkodowanych przez agencje pracy tymczasowej, które nie płaciły za oursoursingowanych pracowników zaliczek na PIT ani składek ZUS.
Jak pisaliśmy we wczorajszym DGP, w stosunku do 70 przedsiębiorców korzystających z usług takich agencji są właśnie prowadzone lub zostały zakończone postępowania podatkowe i orzeczono wobec nich zobowiązania na ok. 5 mln zł. W dwóch przypadkach podatnicy złożyli skargi do sądu administracyjnego. Jedna z tych spraw została rozpatrzona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu.
Chodziło o spółkę, do której agencja pracy tymczasowej oddelegowała pracowników wcześniej od niej przejętych. W trakcie kontroli okazało się, że wprawdzie dostali oni informacje o nowym pracodawcy, ale nigdy nie doszło do spotkania z nim. Jedyna zmiana polegała na tym, że kto inny zaczął im wypłacać wynagrodzenia. Pozostałe warunki zatrudnienia się nie zmieniły.
Urząd skarbowy uznał, że umowa została zawarta z zamiarem obejścia prawa i zmierzała jedynie do niepłacenia zobowiązań wobec budżetu państwa.
WSA doszedł do podobnych wniosków. Stwierdził, że w sytuacjach budzących wątpliwości co do oceny, kto jest faktycznym pracodawcą, decydujące jest faktyczne przejęcie zakładu pracy. Istotny jest także fakt, że w wyniku dokonanych zmian organizacyjnych nie ma zapotrzebowania na pracę danej osoby w jej dotychczasowym miejscu i rozmiarze. Przejęcie zakładu pracy musi polegać na formalnym nabyciu przedsiębiorstwa lub jego części i nie ma tu znaczenia sama umowa – przypomniał WSA, powołując się na wyrok SN z 15 września 2006 r. (sygn. akt I PK 75/06).
Z tego powodu wrocławski sąd uznał, że porozumienie między firmą i agencją nie miało na celu faktycznego przejęcia pracowników, a firma korzystająca z usług agencji powinna uregulować niezapłacone zaliczki na PIT.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA we Wrocławiu z 17 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 189/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia