TEZA: Jeśli podatnik otrzymał wsparcie finansowe, musi określić, jaka wartość odpisów amortyzacyjnych dotychczas zaliczonych do kosztów podatkowych powinna być z nich wyłączona i następnie o tę kwotę zmniejszyć koszty bieżące.
Sygn. akt I SA/Łd 1128/14
WYROK WOJEWÓDZKIEGO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO W ŁODZI
z 20 stycznia 2015 r.
STAN FAKTYCZNY
Podatnik jest wspólnikiem w spółce jawnej, która realizowała projekt w ramach regionalnego programu operacyjnego województwa na lata 2007–2013. Projekt polegał na zakupie niezbędnych maszyn, urządzeń i przeprowadzeniu badań w celu stworzenia cyklu produkcyjnego kruszyw. Projekt został zrealizowany w latach 2011–2012 i w tym czasie spółka przyjmowała na stan majątkowy oraz amortyzowała zakupione w ramach projektu środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, m.in.: przesiewacz, spycharkę, wyposażenie laboratorium. W czerwcu 2011 r. podatnik złożył wniosek o dofinansowanie projektu. Umowa została podpisana w październiku 2012 r., a wnioskodawca dostał dofinansowanie wydatków kwalifikowanych w październiku 2013 r. (dofinansowanie było przekazywane dopiero po poniesieniu wydatków przez podatnika).
Wspólnik wyjaśnił też, że spółka prowadzi ewidencję księgową w formie ksiąg rachunkowych. Z punktu widzenia ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) podatnikiem nie jest więc spółka (będąca spółką osobową), lecz wspólnik (wnioskodawca). Chciał wiedzieć, czy w momencie wpływu środków pieniężnych z dofinansowania postąpił słusznie, korygując na bieżąco koszty uzyskania przychodów w części odpisów amortyzacyjnych, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w części sfinansowanych dofinansowaniem.
Jego zdaniem postąpił prawidłowo, choć zaznaczył, że przepisy nie dają w tym zakresie żadnych wskazówek. Uznał jednak, że jeżeli zwrot wydatków na nabycie lub wytworzenie środka trwałego powoduje wyłączenie z kosztów przychodów odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych, to skutek w postaci obowiązku wyłączenia (korekty kosztów) powstaje z chwilą zwrotu wydatków, a więc w rozliczeniu za okres, w którym zwrot ten został otrzymany (na bieżąco). Podatnik wyjaśnił, że wsteczne korygowanie dokonanych odpisów amortyzacyjnych doprowadziłoby do sytuacji, w której po jego stronie powstałyby zaległość podatkowa i odsetki za zwłokę.
Dyrektor izby skarbowej miał inne zdanie. Wskazał, że z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o PIT wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została podatnikowi zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację. A więc, po otrzymaniu refundacji poniesionych wydatków przeznaczonych na zakup lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podatnik ma obowiązek skorygowania (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania (zwiększenia) podatku dochodowego (zaliczek za okresy rozliczeniowe), w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej.
W przypadku, gdy dotacja przeznaczona była na zakup lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podatnik zobowiązany jest dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej. Podatnik powinien więc dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych wstecz.
Również w przypadku wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia i poniesionych przed dniem uzyskania dofinansowania korekty kosztów należy dokonać wstecz. Podatnik złożył skargę do sądu, a WSA uchylił interpretację.
UZASADNIENIE
Spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, za jaki okres podatnik musi zrobić korektę. Sąd w pełni zgodził się z podatnikiem. Wyjaśnił, że w dacie otrzymania dotacji konieczna jest korekta o taką część dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, jaka odpowiada udziałowi otrzymanej dotacji w wartości początkowej danego środka trwałego. Korekty należy dokonać w miesiącu otrzymania tych środków poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów.
WSA tłumaczył, że do czasu otrzymania dopłaty podatnik ustalał odpisy amortyzacyjne w wysokości faktycznie poniesionych przez niego wydatków na nabycie lub wytworzenie środka trwałego. Skutki ekonomiczne dopłaty powstały bowiem od momentu jej otrzymania, a nie od momentu rozpoczęcia amortyzacji nabytego środka trwałego. Ponadto z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że do czasu otrzymania refundacji naliczone odpisy amortyzacyjne są kosztem uzyskania przychodu i dopiero z momentem otrzymania środków pomocowych podatnik winien dokonać korekty kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że dopiero po otrzymaniu dofinansowania należy określić, jaka wartość odpisów dotychczas zaliczonych do kosztów powinna być z kosztów wyłączona (z racji zwrócenia części wydatków na zakup środka trwałego), i następnie o tę kwotę zmniejszyć koszty bieżące, a nie dokonywać wstecznej korekty kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych. Takie stanowisko potwierdził NSA w wyroku z 30 września 2014 r. (sygn. akt II FSK 2024/14).
Te same wnioski – stwierdził WSA – dotyczą korekty kosztów uzyskania przychodów związanych z wydatkami na zakup, które zostały zaliczone do kosztów w dacie poniesienia. Również w tym przypadku podatnik może dokonywać korekt na bieżąco. Skutek w postaci wyłączenia kosztów uzyskania przychodów (korekty kosztów) w tym przypadku także powstaje w momencie otrzymania dofinansowania.