Trzeba potrącić podatek od usług wykonanych w innym kraju, jeśli tamtejszy usługodawca otrzymuje wynagrodzenie z Polski. Tak wynika z wyroku WSA w Warszawie.
Sprawa dotyczyła spółki jawnej, która produkuje łodzie. Jej pracownicy zostali wysłani w podróż służbową do Holandii, żeby przetestować wynajęty tam jacht. Podczas delegacji wypożyczyli dwa samochody osobowe w celu przejazdu z lotniska. Faktury za czarter łodzi oraz za wynajem samochodów zostały wystawione na spółkę. Nie otrzymała ona jednak od usługodawców certyfikatów ich rezydencji podatkowej. Mimo tego twierdziła, że nie ciąży na niej obowiązek obliczenia i pobrania 20-proc. zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłaconego za czarter jachtu i wynajem samochodów.
Spółka była zdania, że obowiązek poboru podatku u źródła istnieje tylko w sytuacji, gdy źródło przychodów położone jest w Polsce. Tymczasem jacht i samochody zostały wynajęte na terytorium Holandii. Spółka powołała się na art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, w świetle którego podstawową przesłanką opodatkowania dochodów nierezydentów jest ich osiągnięcie na terytorium Polski.
Innego zdania był dyrektor izby skarbowej (interpretacja nr IPPB5/423-839/13-2/AJ). Stwierdził, że miejsce świadczenia usługi nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia w tej sprawie, bo zarówno w art. 3 ust. 2, jak i art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT brak jest odesłania do pojęcia miejsca świadczenia usługi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę spółki. Stwierdził, że świadczenie usług polskiemu kontrahentowi prowadzi do osiągnięcia przez nierezydenta przychodu, którego źródło znajduje się na terytorium Polski. W tym wypadku jest nim polski przedsiębiorca będący zarówno zleceniodawcą, jak i beneficjentem świadczenia – stwierdził sąd.
WSA przyznał, że w tej kwestii sądy administracyjne nie mają ugruntowanej jednolitej linii orzeczniczej, natomiast podobny pogląd w tej sprawie wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 sierpnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 2121/12). Wyrok nie jest prawomocny.
Spór jest o podatek u źródła
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT oraz art. 3 ust. 2a ustawy o PIT nierezydent, który osiągnie na terytorium naszego kraju dochód, powinien rozliczyć się z tego tytułu z polskim fiskusem. Nie ma jednak zgody co do tego, kiedy dochód jest osiągnięty na terytorium Polski.
Problemy dotyczą głównie usług niematerialnych, np. zamówionego za granicą doradztwa, opinii prawnych itp. Ich świadczenie nie wymaga bowiem fizycznej obecności zleceniobiorcy w Polsce. Ale jak pokazuje opisany obok wyrok, mogą też dotyczyć innych świadczeń.
Podatku u źródła zażądał m.in. NSA od usług doradczych świadczonych w USA na rzecz polskiej piosenkarki (wyrok z 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2120-2122/12). Podobnie sąd kasacyjny orzekł 22 października 2010 r. (sygn. akt II FSK 1108/09) w sprawie spółki, która zamówiła usługi doradcze w Hongkongu.
Zdarzają się jednak też orzeczenia przeciwne. Przykład to wyrok z 4 lipca 2013 r. (sygn. akt II FSK 2200/11) dotyczący usług prawniczych wykonanych w Rosji i na Ukrainie na rzecz polskiego przedsiębiorstwa. Takie same zdanie sąd kasacyjny miał w wyroku z 23 kwietnia 2010 r. (sygn. akt II FSK 2144/08) w sprawie pośrednictwa handlowego wykonywanego przez obywatela Puerto Rico dla polskiej firmy. Identyczne stanowisko zajęło też wiele sądów wojewódzkich, m.in. WSA w Krakowie w wyroku z 17 lipca 2014 r. (sygn. akt I SA/Kr 865/14) oraz sąd w Warszawie w orzeczeniu z 16 lipca 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 430/14).
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 5 grudnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 1100/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia