Osoby przebywające w szpitalach uzdrowiskowych bez względu na cel pobytu i rodzaj pobieranych świadczeń nie muszą płacić opłaty uzdrowiskowej – stwierdził minister finansów w podpisanej w piątek interpretacji ogólnej.

Problem, który rozwiązał szef resortu, dotyczy stosowania przepisów ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 849). Z jednej strony umożliwiają one gminom nałożenie opłaty za przebywanie w miejscowościach uzdrowiskowych (m.in. w celach turystycznych i wypoczynkowych), natomiast z drugiej zwalniają z daniny osoby znajdujące się w szpitalach.
Przepisy są na tyle nieprecyzyjne, że samorządy pobierają obecnie opłaty od kuracjuszy przebywających na leczeniu w szpitalach znajdujących się na terenie uzdrowisk. Twierdzą bowiem, że terminy „szpital uzdrowiskowy” i „szpital” nie są tożsame i różnią się one chociażby profilem działalności. Ministerstwo Finansów już od dawna nie zgadza się z tą wykładnią. Przykładem jest chociażby odpowiedź z 2 lipca 2014 r., jakiej udzieliła wiceminister Dorota Podedworna-Tarnowska na interpelację poselską nr 26912/14.
W dokumencie podkreśliła, że ustawa nie definiuje pojęcia szpitalu i nie różnicuje ich ze względu na rodzaj działalności. Przy tym powołała się na wyjaśnienia udzielone przez ministra zdrowia, z których wynika, że w szpitalu uzdrowiskowym wykonuje się świadczenia szpitalne będące świadczeniami zdrowotnymi z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego. A to oznacza, że placówka taka jest szpitalem na gruncie ustawy podatkowej.
Stanowisko to potwierdzają sądy administracyjne, przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 14 maja 2014 r. (sygn. akt I SA/Sz 1512/13).