Niezapłacona prowizja od otrzymanego poręczenia bankowego jest przychodem podlegającym opodatkowaniu – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Wyrok dotyczy spółki, która uzyskała od podmiotu powiązanego, należącego do tej samej grupy kapitałowej, poręczenie spłaty kredytu bankowego. Otrzymała je bezpłatnie – podmiot udzielający poręczenia nie pobrał z tego tytułu żadnego wynagrodzenia.
Urząd kontroli skarbowej uznał, że niepobranie wynagrodzenia stanowiło dla spółki konkretną korzyść i że powinna ona była wykazać ją jako przychód z nieodpłatnych świadczeń.
Urząd zebrał w instytucjach finansowych i bankach informacje o wysokości prowizji za udzielenie poręczenia kredytu i na tej podstawie ustalił wysokość prowizji – wartość nieodpłatnego świadczenia – na poziomie 0,5 proc. kwoty poręczenia.
W odwołaniu od tej decyzji spółka powołała się na przepisy dotyczące podmiotów powiązanych. Argumentowała, że urząd powinien był sprawdzić, czy uzyskane przez nią korzyści nie są skompensowane w innej transakcji. Wskazała, że w innym okresie to ona udzieliła powiązanemu podmiotowi takiego samego poręczenia.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy utrzymał jednak w mocy decyzję dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej. Wskazał, że rzekoma ekwiwalentność świadczeń powinna być poświadczona odpowiednią umową.
Skargę spółki oddalił także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy. Powtórzył za organami podatkowymi, że powiązanych spółek nie łączyła żadna umowa, z której wynikałyby jednoznaczne regulacje dotyczące wzajemnego udzielania sobie poręczeń. WSA podkreślił, że w orzecznictwie od dawna prezentowane jest jednolite stanowisko, iż nieodpłatne poręczenie stanowi świadczenie w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się z sądem I instancji i orzekł, że nieodpłatne poręczenie skutkowało powstaniem u spółki nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu.
ORZECZNICTWO
Wyrok z 23 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1557/12.