Polska intensywnie rozbudowuje sieć dwustronnych umów o wzajemnej wymianie informacji podatkowych. Jak zmienia się baza traktatowa w tym zakresie?
Obowiązują już cztery takie umowy: z Wyspą Man, Jersey, Guernsey oraz San Marino. Na ratyfikację i wejście w życie oczekuje siedem kolejnych: ze Wspólnotą Dominiki, Andorą, Grenadą, Gibraltarem, Belize, Bermudami, Wspólnotą Bahamów oraz Liberią. Najnowsze wydarzenia to podpisanie umowy z Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi (28 listopada 2013 r.) oraz z Kajmanami (29 listopada 2013 r). Jurysdykcje te, mimo że są brytyjskimi terytoriami zależnymi, nie są objęte polsko-brytyjską umową o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Nowe umowy generalnie bazują na Modelowej umowie OECD o wymianie informacji w sprawach podatkowych z 2002 r. Zgodnie z nimi strony mogą wzajemnie przekazywać sobie informacje dotyczące m.in. wymiaru i poboru podatków, windykacji i egzekucji zaległości podatkowych czy dochodzenia w sprawach podatkowych lub ścigania w sprawach przestępstw podatkowych.
Umowa z Brytyjskimi Wyspami Dziewiczymi obejmuje tylko wymianę informacji na wniosek. Nie uwzględnia ani wymiany automatycznej, ani spontanicznej. W przypadku Polski odnosi się do podatków dochodowych (PIT i CIT) oraz VAT, natomiast Wysp Dziewiczych – do podatku dochodowego, podatku od wynagrodzeń oraz podatku od majątku.
Umowa z Kajmanami także obejmuje tylko wymianę informacji na wniosek, w przypadku Polski odnosząc się do PIT i CIT, a w przypadku Kajmanów – do podatków wszelkiego rodzaju.
W obu umowach zakres danych podlegających wymianie uwzględnia m.in. informacje dotyczące prawnych i rzeczywistych właścicieli spółek, spółek osobowych, funduszy powierniczych (trustów), fundacji i innych osób, łącznie z informacjami o wszystkich takich osobach tworzących łańcuch właścicielski. Dane, które organy podatkowe mają prawo uzyskać, mogą pochodzić m.in. z banków, innych instytucji finansowych oraz osób działających jako pełnomocnicy lub powiernicy.