Jak ocenialiśmy urzędy skarbowe w X edycji rankingu urzędów skarbowych

Efektywność

Decydowały czas wydania decyzji i skuteczność egzekucji
Przy ocenie efektywności (pracowitości) urzędy skarbowe mogły otrzymać maksymalnie 120 pkt:
● 20 za średni czas, który upłynął od wpływu deklaracji do urzędu do jej wprowadzenia do systemu (rubryka a),
● 50 za przeciętny czas, jaki minął od wszczęcia postępowania podatkowego do dnia doręczenia decyzji podatkowej (rubryka b),
● 50 za skuteczność egzekucji (rubryka c).
20 punktów dostał urząd, który w swojej grupie (małe US, średnie, duże i wyspecjalizowane) najszybciej wprowadzał deklaracje do systemu. Pozostałe otrzymały proporcjonalną liczbę punktów, przy czym za wyniki co najmniej dwukrotnie gorsze od średniej nie przyznawaliśmy punktów w ogóle. Analogicznie było w przypadku przeciętnego czasu, jaki minął od wszczęcia postępowania do doręczenia decyzji. Przy czym najlepszy US otrzymał 50 punktów.
Skuteczność egzekucji rozumiemy jako liczbę tytułów wykonawczych załatwionych przez urząd do ogólnej liczby tytułów do załatwienia. Organ, który w danej grupie miał wynik najbardziej zbliżony do 100 proc., otrzymał najwięcej punktów – 50. Najgorszy nie dostał żadnego punktu, a pozostałe urzędy proporcjonalną ich liczbę.
Podobną metodologię jak przy skuteczności egzekucji przyjęliśmy przy ocenie efektywności izb skarbowych. Tu decydowało jedno kryterium – średni czas, w jakim rozpatrywane były odwołania od decyzji urzędów skarbowych. Liczyliśmy go od momentu, gdy odwołanie wpłynęło do urzędu skarbowego, do dnia wydania rozstrzygnięcia przez izbę skarbową. Organ, w przypadku którego trwało to najkrócej, dostawał maksymalną liczbę 40 punktów, najgorszy 0.

Skuteczność

Decydująca była prawidłowość decyzji podatkowych

W części, w której ocenialiśmy skuteczność, US mogły zdobyć maksymalnie 140 punktów:
● 50 za zasadność wszczętych postępowań podatkowych (rubryka a),
● 70 za prawidłowość rozstrzygnięć naczelnika urzędu skarbowego (rubryka b),
● 20 za efektywność finansową postępowań (rubryka c).
Za zasadne uznawaliśmy takie postępowania, które kończyły się podjęciem decyzji podatkowej. Maksymalną liczbę 50 punktów otrzymywał urząd skarbowy, który pod tym względem wypadł najlepiej w swojej grupie (małe US, średnie, duże i wyspecjalizowane). Pozostałe otrzymywały proporcjonalną liczbę punktów, przy czym za wyniki co najmniej dwukrotnie gorsze od średniej nie przyznawaliśmy punktów wcale. Identyczna metodologia była stosowana przy ocenie prawidłowości rozstrzygnięć naczelnika urzędu skarbowego (braliśmy pod uwagę to, ile z nich uchylił dyrektor izby skarbowej; im mniej, tym oczywiście lepiej). Lider otrzymał 70 punktów.
Przez efektywność rozumiemy kwoty, które urząd pozyskał (w przeliczeniu na etat) w wyniku prowadzonych postępowań (jako efekt korekt i wpłat). Ten, który zainkasował najmniej (nie braliśmy pod uwagę wartości ujemnych), nie dostał punktów, pozostałe zaś – otrzymywały punkty proporcjonalnie aż do maksimum 20.
Z metodologicznego punktu widzenia podobnie jak efektywność finansową US ocenialiśmy skuteczność izb skarbowych. W tym przypadku decydowało jedno kryterium – prawidłowość wydanych przez te organy decyzji (jaki ich odsetek został uchylony przez sądy administracyjne).

Jak wybieraliśmy liderów dziesięciolecia

Decydowały miejsca, które urzędy zajmowały w poszczególnych kategoriach w poprzednich latach
W tym roku podsumowaliśmy wszystkie rankingi, które publikowaliśmy od 2003 r., i stworzyliśmy zestawienie dekady. Spośród 380 małych, dużych i średnich urzędów skarbowych wybraliśmy 24, które zajęły miejsca od 1. do 15. (niektóre ex aequo). Zrezygnowaliśmy z dodatkowego podziału US ze względu na ich wielkość – a to dlatego, że w poszczególnych latach były one rozmaicie klasyfikowane (a ponadto ich wielkość się zmieniała). Osobno zestawiliśmy tylko urzędy wyspecjalizowane, które po raz pierwszy pojawiły się w V rankingu. W zestawieniu dekady spośród 20 wyróżniliśmy 5 najlepszych.
Ponieważ w poszczególnych latach oceniane były różne elementy, niektóre z nich pominęliśmy. Przykładowo przygotowując ranking dziesięciolecia, nie przyznawaliśmy punktów za wysokie miejsca w zestawieniach, w których oceniana była przyjazność organów podatkowych.
Co do zasady rozdzielaliśmy punkty (od 10 do 1) między dziesięć najlepszych urzędów skarbowych w danym roku w danej kategorii. Nie zawsze było to proste, np. w II rankingu w jednej z ocenianych kategorii było 49 urzędów z najlepszymi (takimi samymi) wynikami – wszystkie otrzymały po 10 punktów, ale pozostałe nie dostały już ani jednego.