Osobie w delegacji zagranicznej przysługują mniej korzystne zwolnienia podatkowe niż w podróży służbowej. Wolna od PIT jest tylko ta część wynagrodzenia, która stanowi 30 proc. diety określonej przez ministra pracy.

Czy delegowany do Niemiec rozliczy się z podatku w Polsce

Pracodawca zgodnie z aneksem do umowy wysłał pana Łukasza do pracy w Bremie. W Niemczech ma przebywać przez dwa miesiące. W tym czasie wynagrodzenie będzie otrzymywać z Polski. Czy zaliczki na PIT powinny być odprowadzane w naszym kraju?
W opisanym przykładzie pracownik niezależnie od tego, czy będzie oddelegowany za granicę do pracy, czy też odbędzie tam podróż służbową, ciągle pozostanie polskim rezydentem podatkowym. Centrum jego interesów życiowych pozostanie bowiem nad Wisłą, a za granicą będzie przebywał krócej niż pół roku. W związku z tym podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oczywiście prawo do opodatkowania dochodu uzyskanego z pracy w Niemczech rościć będzie sobie także nasz zachodni sąsiad, ale w takich sytuacjach stosuje się postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W polsko-niemieckiej znajduje się zapis, że od wynagrodzenia, jakie polski pracownik otrzyma z pracy w Niemczech, daninę pobierze tylko Polska, jeśli będą spełnione określone warunki. Po pierwsze, zatrudniony musi przebywać za granicą krócej niż przez pół roku w ciągu kolejnych 12 miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym. Po drugie, jego wynagrodzenie musi być wypłacane przez pracodawcę, który nie ma siedziby, miejsca zamieszkania, zakładu ani stałej placówki w Niemczech. W przypadku pana Łukasza wszystkie te warunki są spełnione, gdyż za granicą przebywać będzie krócej niż pół roku, a firma w której jest zatrudniony, nie prowadzi stałej działalności w Niemczech i to ona będzie cały czas płacić delegowanemu.
Podstawa prawna
Art. 15 ust. 2 umowy z 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. nr 12, poz. 90).
Art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

Czy pracując dla niemieckiej firmy z innego kraju, można nie płacić w RFN PIT

Zatrudniony w polskiej firmie budowlanej pan Jan został delegowany na trzy miesiące do pracy do Niemiec. Oprócz świadczenia usług dla polskiego pracodawcy pracuje także dla tamtejszej firmy. Czy będzie zwolniony z daniny w Niemczech?
Polsko-niemiecka umowa międzynarodowa zawiera ważne zastrzeżenie, które ma zwalczyć wynajmowanie tańszych pracowników z Polski do krótkotrwałej pracy w firmach z siedzibą za Odrą. Zgodnie z nim w określonej sytuacji nie obowiązuje przepis, że pracownik delegowany (lub podróżujący służbowo) do pracy na krócej niż sześć miesięcy i otrzymujący wynagrodzenie z Polski rozliczy się z podatku tylko nad Wisłą. Stanie się tak, gdy będzie pracował w Niemczech także dla osoby innej niż jego pracodawca i ten zagraniczny podmiot będzie kontrolował bezpośrednio lub pośrednio sposób wykonania tych usług, a polski pracodawca nie będzie ponosił odpowiedzialności lub ryzyka za skutki pracy delegowanego. W takim wypadku pracownik powinien być opodatkowany w Niemczech od pierwszego dnia zatrudnienia w tym kraju niezależnie od przewidywanej długości jego pobytu. Polska zwolni taki dochód z opodatkowania zgodnie z wybraną przez oba kraje metodą wyłączenia z progresją, ale jego kwotę uwzględni do wyliczenia należnej daniny od dochodów krajowych. Warto podkreślić, że opisanego zastrzeżenia nie zawierają umowy zawarte z innymi popularnymi krajami delegowania: Austrią i Szwajcarią, ale tamtejsze administracje podatkowe po przeprowadzonych kontrolach potrafią nakazać odprowadzanie podatku dochodowego za pracowników najętych miejscowym firmom już od pierwszego dnia oddelegowania.
Podstawa prawna
Art. 15 ust. 3 umowy z 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. nr 12, poz. 90).

Czy Polak wysłany na rok do Korei odzyska pieniądze zapłacone nad Wisłą

Pan Piotr jest zatrudniony w polskiej firmie komputerowej. Ta delegowała go na rok do pracy w powiązanym ze sobą kapitałowo podmiocie z Korei Południowej. Pracodawca odprowadzał zaliczki na PIT za swojego pracownika, które ten teraz chce odzyskać. Czy ma na to szansę?
Pan Piotr przebywać będzie w Azji ponad pół roku w roku podatkowym i będzie miał tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, a jego wynagrodzenie przez ten okres będzie wypłacał podmiot koreański. W związku z tym tamtejszy fiskus uzna go za swojego rezydenta i będzie żądał zapłaty podatku. Jeśli polski pracodawca odprowadzał jednak za niego należne zaliczki na PIT, w których uwzględnił dochody krajowe i zagraniczne, mężczyzna będzie mógł odzyskać nadpłatę. W Polsce podlegać będzie bowiem tylko ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (wyłącznie od osiągniętego tu zysku). Zgodnie zaś z umową między Polską a Koreą Południową wynagrodzenie za pracę najemną wykonywaną przez koreańskiego rezydenta w tym kraju nie podlega podatkowi nad Wisłą. Potwierdza to interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 27 maja 2013 r. (nr IPTPB2/415-157/13-2/TS).
Podstawa prawna
Art. 3 ust. 2a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Art. 15 konwencji z 21 czerwca 1991 r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów (Dz.U. z 1992 r. nr 28, poz. 126).

Czy całe zagraniczne wynagrodzenie jest wolne od polskiego PIT

Pracownik budowlany został oddelegowany czasowo do pracy w Wiedniu. Dowiedział się, że z wynagrodzenia będzie musiał się rozliczyć z polskim fiskusem. Czy zapłaci PIT od całości zarobków?
Jeśli pracownik był oddelegowany do Austrii i czasowo zmienił miejsce wykonywania obowiązków służbowych, to w Polsce jego wynagrodzenie będzie wolne od daniny tylko w kwocie odpowiadającej 30 proc. diety określonej w rozporządzeniu o podróżach służbowych. Dla każdego z krajów zagranicznych jest ona inna. Dla Austrii wynosi 52 euro na dzień. W związku z tym zwolnione z polskiego PIT będzie tylko 15,6 euro dziennie. Nadwyżka stanowić będzie przychód podlegający daninie. Gdyby natomiast pracownik odbywał podróż służbową, to wypłacone mu diety i ryczałty za nocleg podlegałyby zwolnieniu odpowiednio do równowartości 52 euro i 130 euro na dzień.
Podstawa prawna
Art. 21 ust. 1 pkt 16, pkt 20 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167).
Art. 15 ust. 2 umowy z 13 stycznia 2004 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. nr 224 poz. 1921 z późn. zm.).

Czy płaci się PIT od świadczeń za krajową podróż służbową

Firma budowlana z siedzibą w Szczecinie wysłała pracownika na miesiąc do Zielonej Góry, aby pomógł w prowadzonej tam inwestycji. Gdy przedstawił faktury za wyżywienie, pracodawca zwrócił mu poniesione koszty. Czy należy od nich zapłacić PIT?
Podatek dochodowy płaci się od sumy stanowiącej nadwyżkę ponad wysokość diety określonej w rozporządzenie ministra pracy o podróżach służbowych. Należy podkreślić, że w tym przypadku pracownik odbędzie podróż służbową, a nie zostanie oddelegowany do pracy poza siedzibą swojej firmy. Ta pierwsza jest zdefiniowana w kodeksie pracy. Na podstawie jego art. 775 budowlańcowi przysługiwać będą należności na pokrycie kosztów wykonywania zadań służbowych. Wszelkiego rodzaju limity dla nich określa wspomniane rozporządzenie ministra pracy. Na jego podstawie pracownik w podróży służbowej ma prawo otrzymać dietę oraz zwrot kosztów przejazdów, noclegów, dojazdów środkami komunikacji i innych udokumentowanych wydatków, uznanych przez pracodawcę za uzasadnione.
Dieta jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia. W czasie krajowej podróży służbowej wynosi 30 zł za dobę. Zamiast niej firma może zwrócić pracownikowi koszty posiłków nabytych podczas podróży po ich odpowiednim udokumentowaniu. Jak przypomina Ministerstwo Finansów, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży służbowej – do wysokości określonej w rozporządzeniu ministra pracy. Resort zwraca uwagę także na to, że na podstawie art. 775 par. 3–5 kodeksu pracy warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u pracodawcy prywatnego określa się w układzie zbiorowym pracy, w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę. Dieta wypłacana w takim przypadku nie może być niższa niż określona w rozporządzeniu, a może być nawet bardziej korzystna. Zdaniem fiskusa niezależnie od przyjętych przez prywatnego pracodawcę rozwiązań zwolniona od podatku będzie tylko ta część zwrotu kosztów wyżywienia, która nie przekroczy kwoty diety określonej w rozporządzeniu. Od nadwyżki trzeba więc zapłacić PIT.
Nadzieję na zmianę tego podejścia daje nieprawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 3 października 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 937/13). Orzekł on, że zwrot kosztów wyżywienia jest w pełnej wysokości (bez żadnych limitów) zwolniony z opodatkowania PIT i stanowi koszt podatkowy w CIT dla spółki.
Inna sytuacja byłaby, gdyby zmieniono w aneksie do umowy o pracę miejsce jej wykonywania przez budowlańca. Wtedy można by mówić o oddelegowaniu do pracy w innym miejscu, w związku z czym pracownikowi nie przysługiwałyby ani diety, ani zwrot kosztów wyżywienia. Otrzymywałby jedynie wynagrodzenie za pracę oraz ewentualnie dodatkowe świadczenia. W takim przypadku wolne od podatku byłyby dodatki na zakwaterowanie (do wysokości 500 zł miesięcznie) i za rozłąkę (do wysokości diety określonej w rozporządzeniu o podróżach służbowych).
Podstawa prawna
Art. 775 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).
Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 167).
Art. 21 ust. 1 pkt 16, 18–19 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).