Jeśli wydatki na posiłki w delegacji przekroczyły wysokość diety, nie jest to przychód zatrudnionego.
Zapadł przełomowy wyrok dla firm wysyłających pracowników w podróż służbową. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, że zwrot kosztów wyżywienia jest w pełnej wysokości (bez żadnych limitów) zwolniony z opodatkowania. Jednocześnie kwota ta stanowi koszt uzyskania przychodów dla spółki.
Sprawa dotyczyła firmy, która wysyłała pracowników do pracy na terenie kraju i zapewniała im całodzienne wyżywienie. Było ono dokumentowane fakturą wystawianą na spółkę. Zazwyczaj wydana przez pracownika na posiłki kwota była wyższa od diety przysługującej na podstawie rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. nr 236, poz. 1990 z późn. zm.). Przy rozliczaniu należności z tytułu podróży służbowej spółka nie wypłacała diet, ale pokrywała w całości wynikające z faktury wydatki na wyżywienie.
Jak podkreśla Eliza Skotnicka, starszy menedżer w dziale doradztwa podatkowego EY, minister finansów w interpretacjach indywidualnych prezentował dotąd niekorzystne dla podatników stanowisko. Twierdził, że zwrot pracownikom kosztów wyżywienia poniesionych w trakcie podróży służbowej jest przychodem podlegającym opodatkowaniu w przypadku, gdy wydatki na posiłki przekraczały kwoty diet.
Resort potwierdził również takie stanowisko (pisaliśmy o tym w DGP nr 112/2013). Wyjaśnił, że wolna od PIT jest wyłącznie wartość otrzymanego świadczenia, która nie przekracza 30 zł (tyle wynosi limit diety). Nadwyżka stanowi podlegający opodatkowaniu przychód pracownika ze stosunku pracy, od którego pracodawca jest obowiązany pobrać zaliczkę na podatek.
Zdaniem Elizy Skotnickiej, wyrok oznacza, że nie można karać podatkiem pracownika, który podczas podróży służbowej zjadł posiłek droższy niż limit diety.
Podatnicy, którzy znaleźli się w podobnej sytuacji, powinni teraz rozważyć wystąpienie z wnioskiem o interpretację. – Rekomendujemy także bardziej kompleksowe przejrzenie polityki dotyczącej pracowników mobilnych (np. przedstawicieli handlowych) oraz podróży służbowych tak, aby w efekcie wyważyć możliwe oszczędności i ryzyka, tzn. nie płacić więcej podatku i ZUS niż to konieczne – mówi Eliza Skotnicka. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 3 października 2013 r., sygn.akt III SA/Wa 937/13.