Izba skarbowa może odmówić wykładni przepisów, jeśli podatnik we wniosku nie opisze precyzyjnie stanu faktycznego lub przyszłego – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Gmina we wniosku o interpretację podatkową zapytała o możliwość odliczenia VAT od wydatków poniesionych na budowę hali sportowej. Wyjaśniła, że rozważa kilka alternatywnych scenariuszy zagospodarowania inwestycji po jej zakończeniu. Może oddać halę w dzierżawę, sprzedać ją bądź wnieść aportem do innego podmiotu (spółki gminnej lub zewnętrznej). W ostatnim wariancie planuje pozostawić halę we własnej gestii i udostępniać ją odpłatnie przez cały czas lub też pozwolić w określonych godzinach na nieodpłatne korzystanie z niej szkołom. Zdaniem gminy w pierwszych trzech przypadkach ma ona prawo do odliczenia całości daniny, a w scenariuszu ostatnim ma takie prawo tylko, gdy przez cały czas będzie udostępniać halę odpłatnie. Jeśli będzie pozwalała na nieodpłatne korzystanie, to może odliczyć VAT tylko w części.
Izba skarbowa odmówiła wydania interpretacji, gdyż uznała, że gmina nie chce uzyskać jej stanowiska wobec konkretnego stanu faktycznego lub przyszłego. Jej wniosek zmierza raczej do uzyskania odpowiedzi na pytanie, co powinna uczynić, aby zapłacić jak najmniejszy podatek.
Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który nakazał wydać interpretację. Wyjaśnił, że we wniosku o nią pytano o zdarzenie przyszłe, które nigdy nie ma charakteru pewnego. Dodał też, że wydanie interpretacji może pomóc jednostce samorządu w wybraniu najkorzystniejszej strategii gospodarczej, co nie jest równoznaczne z płaceniem niższej daniny. Poza tym izba powinna wydać interpretację, nawet jeśli podatnik może ją potencjalnie wykorzystać do wyboru rozwiązania korzystniejszego podatkowo. Takie stanowisko skrytykował Naczelny Sąd Administracyjny, który uchylił wyrok. Zdaniem sędziego Marka Kołaczka gmina nie skonkretyzowała stanu przyszłego, który izba miała ocenić w interpretacji. Wniosek powinien zawierać konkretne (a nie wielowariantowe) informacje – takie jakie podatnik sam by posiadał, gdyby dokonywał samoobliczenia daniny – wyjaśnił sędzia Kołaczek. Wyrok jest prawomocny.
Wyrok NSA z 25 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1116/12).