Ustawodawca powinien stworzyć jednoznaczną listę tego typu obiektów bez odwoływania się do prawa budowlanego. Obecne przepisy są nieprecyzyjne.
Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 z późn. zm.) budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego (niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury), a także urządzenie budowlane z nim związane, które zapewnia możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.
Artykuł 3 pkt 3 prawa budowlanego (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) określa katalog przykładowych obiektów, które są budowlami. W praktyce podatnicy nie wiedzą więc, czy i jak należy opodatkować inne obiekty (np. jaką stawką – w przypadku budowli wynosi rocznie aż 2 proc. ich wartości i jest dużo wyższa niż dla innych nieruchomości).
Liczne spory dotyczą np. urządzeń technicznych. Rząd dostrzegł już problem i zapowiedział zmianę definicji budowli. Mają być nimi określone kategorie obiektów wskazane w Klasyfikacji Środków Trwałych. Na razie jednak nie ma szczegółowych propozycji, np. listy, która jednoznacznie rostrzygałaby wszelkie wątpliwości.
Klasyfikacja Środków Trwałych będzie dobrym rozwiązaniem
Obecne rozwiązanie jest powszechnie krytykowane właśnie ze względu na problemy z określeniem obiektów budowlanych jako przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Najczęściej kłopoty dotyczą opodatkowania m.in. stacji transformatorowych i innych urządzeń energetycznych, stacji telefonii komórkowej, linii kablowych i kanalizacji kablowej, elektrowni wiatrowych, tymczasowych obiektów budowlanych, tablic reklamowych, baterii koksowniczych, zbiorników na gaz płynny, dystrybutorów paliw czy też wyrobisk górniczych.
Naszym zdaniem za pozytywne należy uznać próby uporządkowania przez ustawodawcę zasad opodatkowania budowli. Ze względu na zasadę określoności i pewności prawa podatnik musi mieć bowiem jasność co do tego, czy dany obiekt podlega, czy też nie opodatkowaniu.
Ustawodawca powinien stworzyć nową, jednoznaczną definicję budowli dla potrzeb opodatkowania podatkiem od nieruchomości, bez odwoływania się do prawa budowlanego.
Można ją skonstruować poprzez wykorzystanie klasyfikacji statystycznych, gdzie za budowlę uznany będzie jedynie taki obiekt, który posiada precyzyjnie wskazaną klasyfikację. Wykorzystana może być w tym przypadku KŚT. Przy czym definicja budowli powinna być określona w słowniczku ustawy, ale z odpowiednim odesłaniem do załącznika (symbole Klasyfikacji Środków Trwałych powinny zostać enumeratywnie wymienione w odpowiednim załączniku do ustawy).
