Uchwała likwidacyjna spółki kapitałowej niesie ze sobą wiele problemów podatkowych. Jednym z nich jest prawidłowe rozliczenie odpisów amortyzacyjnych. Jakie zasady przyjąć, by nie narazić się na spór z organami podatkowymi?
Podjęcie uchwały o likwidacji skutkuje zakończeniem roku podatkowego spółki i rozpoczęciem kolejnego. Jeżeli zatem uchwała likwidacyjna zostanie podjęta w trakcie danego miesiąca, to wszelkie koszty uzyskania przychodów poniesione w tym miesiącu i dotyczące tego okresu rozliczeniowego będą musiały zostać przypisane do odpowiednich lat podatkowych. Dotyczy to także odpisów amortyzacyjnych. W praktyce możliwe są dwa modele postępowania w takiej sytuacji.
Zgodnie z pierwszym spółka kapitałowa mogłaby ująć odpisy amortyzacyjne w tym roku podatkowym, w którym nastąpiło ich rzeczywiste naliczenie (tj. w zależności od tego, czy nastąpiło to na początku czy na końcu danego miesiąca). Alternatywnie spółka mogłaby dokonać proporcjonalnego ujęcia odpisów amortyzacyjnych – czyli odpowiednio do liczby dni w danym miesiącu, które upłynęły do dnia podjęcia uchwały o likwidacji spółki. Przykładowo, w przypadku podjęcia takiej uchwały 15 lipca, w roku podatkowym zakończonym na skutek podjęcia uchwały należałoby zaliczyć do kosztów podatkowych roku zamkniętego koszty uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej 14/31 miesięcznej kwoty odpisu amortyzacyjnego. Pozostałe odpisy powinny zostać zaliczone do nowego roku podatkowego.
Niestety brak jest jasnego stanowiska organów podatkowych co do prawidłowości któregokolwiek z przedstawionych podejść. Wydaje się jednak, że ze względu na liniowy charakter odpisów amortyzacyjnych (dotyczą one de facto zużycia majątku w trakcie całego miesiąca), bardziej prawidłowe jest podejście zakładające proporcjonalne alokowanie przez spółkę części odpisu amortyzacyjnego do odpowiednich lat podatkowych. Podejście takie pozostawałoby także co do zasady w zgodzie z zasadami przyjętymi dla celów bilansowych.