Czym jest porozumienie cenowe zawierane przez firmy z ministrem finansów i jak przygotować się do jego zawarcia?

EKSPERT WYJAŚNIA
WOJCIECH PIETRASIEWICZ
doradca podatkowy, współpracujący z Baker & McKenzie Doradztwo Podatkowe
Porozumienie w sprawie metody ustalania ceny transakcyjnej pomiędzy podmiotami powiązanymi to swoista umowa pomiędzy podatnikiem a ministrem finansów, w ramach której podatnik zobowiązuje się do stosowania ustalonej metody ustalenia ceny do wynagrodzenia w ramach transakcji objętych tym porozumieniem, zaś minister gwarantuje niekwestionowanie wynagrodzenia ustalonego przez strony zgodnie z porozumieniem przez określony okres. Ordynacja podatkowa przewiduje trzy typy porozumień: jednostronne (obowiązujące tylko w Polsce, zawierane między podatnikiem a ministrem finansów) oraz dwu- i wielostronne (zawierane przy udziale administracji podatkowych z co najmniej dwóch krajów i co najmniej dwóch podmiotów powiązanych). Porozumienie zawierane jest na wniosek podatnika, który musi zawierać m.in. komplet informacji dotyczących transakcji będącej przedmiotem wniosku, charakterystykę zasad kalkulacji ceny transakcyjnej, prognoz finansowych, na których opiera się kalkulacja ceny transakcyjnej, analizy danych porównawczych, jakie wykorzystano do kalkulacji ceny transakcyjnej, propozycję okresu obowiązywania porozumienia. Porozumienie jest zawierane w formie decyzji na okres maksymalnie pięciu lat, ale może być przedłużane na kolejne okresy pięcioletnie na wniosek podmiotu powiązanego, złożony nie później niż na sześć miesięcy przed upływem tego terminu, jeżeli kryteria uznanej w tej decyzji metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi nie uległy zmianie.
Podstawową zaletą porozumień jest zabezpieczenie podatnika przed potencjalnymi sporami z organami podatkowymi co do właściwości cen stosowanych w transakcjach z podmiotami powiązanymi oraz uniknięcie wszelkich negatywnych konsekwencji związanych z oszacowaniem dochodu (straty) przez organy podatkowe (np. sankcyjna stawka, konsekwencje karne skarbowe). O ile podatnik stosuje metodę i zasady kształtowania cen w transakcjach z podmiotami powiązanymi określone w porozumieniu, organy podatkowe nie mogą kwestionować ceny przyjętej przez podatnika w transakcjach z podmiotami powiązanymi objętymi porozumieniem. Podatnik zyskuje więc pewność co do konsekwencji podatkowych związanych z kształtowaniem ceny w transakcjach z podmiotami powiązanymi objętymi porozumieniem. Jedną z istotnych zalet zawarcia porozumienia cenowego jest likwidacja ryzyka podwójnego opodatkowania transakcji w obrocie międzynarodowym.
Zawarcie porozumienia cenowego eliminuje również koszty związane z prowadzeniem sporów z organami podatkowymi, gdyż nie mogą one kwestionować rozliczeń podatnika związanych z kształtowaniem ceny w transakcjach z podmiotami powiązanymi, o ile są one objęte porozumieniem. Należy jednak podkreślić, że same koszty zawarcia porozumienia mogą być wysokie. Wprawdzie opłaty związane z postępowaniem nie są bardzo wysokie (w zależności od rodzaju porozumienia - od 5 tys. zł do 200 tys. zł), to jednak koszty przygotowania wniosku i negocjacji porozumienia, w zależności od skomplikowania transakcji, mogą znacznie przekroczyć wartość opłat pobieranych przez ministra finansów.
(EM)
PODSTAWA PRAWNA
■ Art. 20a-20r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.).