W przypadku niektórych pożyczek od podmiotów zagranicznych pożyczkobiorca jest zobowiązany do zapłaty odsetek bez pomniejszania ich o pobrany w Polsce podatek u źródła. Czy w takim przypadku całość wypłaconych odsetek może być kosztem uzyskania przychodu?
Niektóre pożyczki między podmiotami polskimi i zagranicznymi zawierają klauzulę, która zobowiązuje pożyczkobiorcę do zapłaty odsetek od pożyczki bez żadnych potrąceń – w tym w szczególności bez potrącenia podatku u źródła. Pożyczkobiorca musi zastosować wtedy tak zwany mechanizm gross-up, który polega na powiększeniu kwoty odsetek należnych pożyczkodawcy w taki sposób, aby kwota odsetek netto wypłacana pożyczkodawcy po potrąceniu podatku u źródła była równa kwocie odsetek należnych pożyczkodawcy na podstawie umowy pożyczki w przypadku braku obowiązku pobrania podatku u źródła w Polsce. W efekcie faktyczny ciężar opodatkowania odsetek podatkiem u źródła zostaje przeniesiony na pożyczkobiorcę.
Powstaje jednak pytanie, czy część odsetek równa różnicy między faktycznie wypłaconą kwotą odsetek a kwotą odsetek wynikającą z umowy może stanowić dla pożyczkobiorcy koszt uzyskania przychodu.
W moim przekonaniu, zdecydowanie tak. Wypłata odsetek z zastosowaniem mechanizmu gross-up jest jedynie formą specyficznego ustalenia wynagrodzenia. Stanowi dodatkowy element kosztowy, wynikający z ubruttowienia kwoty odsetek należnych pożyczkodawcy o kwotę odpowiadającą podatkowi u źródła należnego w Polsce. Umożliwia to pożyczkobiorcy korzystanie z kapitału pożyczkodawcy, a tym samym możliwe jest wskazanie związku z przychodem podatnika.
Dodatkowo do omawianej sytuacji nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.), który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego. Zakres tego przepisu dotyczy bowiem wyłącznie podatku uiszczanego przez podatnika. W przypadku klauzuli gross-up wypłacający jest jedynie płatnikiem podatku i przepis ten nie ma do niego zastosowania.