Przy założeniu, że zgodnie z umową leasingu wydatki na naprawę przedmiotu leasingu ponosi korzystający, z jego perspektywy wydatki te stanowią ogólne koszty prowadzenia działalności gospodarczej, których ujęcie dla celów podatkowych nie budzi zasadniczych wątpliwości.
Grzegorz Proksa, starszy konsultant w zespole usług finansowych działu prawno-podatkowego PwC, posługując się terminologią z zakresu ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych bądź fizycznych, podkreśla, że wydatki poniesione na naprawę przedmiotu leasingu stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, określane na ogół mianem pośrednich kosztów podatkowych.
– Wydatki te mogą zostać uznane za koszty podatkowe w momencie ich poniesienia, który w przypadku podatników prowadzących ewidencję rachunkową wyznaczony jest przez dzień, na który wydatki te zostały ujęte w księgach rachunkowych – wyjaśnia Grzegorz Proksa.
Ta konkluzja dotyczy środków trwałych używanych zarówno na podstawie umowy leasingu operacyjnego, jak i finansowego, zgodnie z definicją wynikającą z regulacji podatkowych.
Grzegorz Proksa zastrzega, że odstępstwo od tej zasady dotyczy wydatków poniesionych na powypadkowe remonty samochodów, nieobjętych ubezpieczeniem dobrowolnym, które nie podlegają uwzględnieniu w rachunku podatkowym.