Przy łączeniu pracy zawodowej z dorabianiem do pensji na podstawie umowy-zlecenia każde z tych źródeł zarobkowania uprawnia do korzystania z odrębnego limitu kosztów.
W przypadku umowy o pracę koszty określone są w formie ryczałtu kwotowego, który dla pracownika zatrudnionego w jednym zakładzie pracy znajdującym się w miejscu jego zamieszkania wynosi 1335 zł rocznie lub odpowiednio proporcjonalnie mniej, jeśli zatrudnienie trwało krócej niż rok. W tym ostatnim przypadku, za każdy rozpoczęty miesiąc pracy przysługują koszty w wysokości 111,25 zł.
W przypadku osoby pracującej poza miejscowością, w której mieszka, lub na podstawie więcej niż jednej umowy o pracę (zatrudnienie u więcej niż jednego pracodawcy) limit kosztów pracowniczych jest odpowiednio wyższy. Dla pracy poza miejscem zamieszkania wynosi on 1668,72 zł rocznie, czyli 139,06 zł za każdy rozpoczęty miesiąc pracy.
Natomiast w sytuacji pracy na więcej niż jednym etacie jest to maksymalnie 2002,05 zł rocznie (jak widać, nie można w takim przypadku korzystać z podwójnych kosztów przewidzianych dla pojedynczej umowy o pracę). Koszty te dodatkowo rosną wówczas, gdy pracownik zatrudniony jest na kilku etatach i zmuszony jest dojeżdżać do pracy z innej miejscowości. Wówczas koszty wynoszą 2502,56 zł rocznie.
Gdy praca wykonywana jest na podstawie umowy-zlecenia, limit kosztów określony jest procentowo. Koszty te wynoszą 20 proc. uzyskanego przychodu pomniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne. Co ważne, takie koszty można zastosować nawet wtedy, gdy umowa-zlecenie wykonywana jest na rzecz tego samego pracodawcy, z którym mamy podpisaną umowę o pracę. Istotne tylko, by umowa-zlecenie dotyczyła zadań zleconych nam poza obowiązkami wynikającymi z umowy o pracę.
Podobnie rzecz wygląda, gdy w ramach etatu otrzymujemy wynagrodzenie z praw autorskich. W takim przypadku również stosuje się koszty określone limitem procentowym. Koszty te to 50 proc. przychodu pomniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne. Można będzie je zastosować w każdym przypadku, w którym pracownik otrzymuje wyodrębnione wynagrodzenie związane z pracą twórczą. Jeśli zatem np. pracownik otrzymuje określoną kwotę w ramach pensji z tytułu umowy o pracę, a równocześnie otrzymuje np. honorarium, to do pensji (jeden etat, brak dojazdów) zastosowanie znajdą koszty w wysokości 1335 zł, zaś do honorarium koszty wynoszące 50 proc. honorarium pomniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne. W rozliczeniu rocznym koszty te wykazuje się w jednej kwocie. Inaczej rzecz wygląda, gdy praca etatowa ma miejsce na rzecz innego podmiotu niż praca twórcza. Zasady obliczania kosztów pozostają niezmienione. Natomiast w rozliczeniu rocznym koszty te najpierw wykazuje się w odrębnych pozycjach, a dopiero później sumuje.

Michał Klepaczko