Moment rozpoznania kosztu w związku z utworzeniem odpisu aktualizującego na wartość netto rozpatrywanej należności zazwyczaj będzie różny według prawa bilansowego oraz podatkowego.

Podmioty sporządzające sprawozdania finansowe od należności, których nie da się odzyskać, muszą utworzyć odpisy aktualizujące. Mogą być dokonane przez księgowych w wartości brutto, tj. obejmujących VAT. Monika Byczyńska, biegły rewident w Baker Tilly Poland, podkreśla, że należy zwrócić uwagę na sposób ustalania różnicy przejściowej będącej podstawą kalkulacji aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego.

Moment rozpoznania kosztu w związku z utworzeniem odpisu aktualizującego na wartość netto rozpatrywanej należności zazwyczaj będzie różny według prawa bilansowego oraz podatkowego. Aby uznać odpis na należność za koszt uzyskania przychodu, musimy udowodnić nieściągalność należności.

– Należny VAT zgodnie z przepisami podatkowymi nie stanie się kosztem uzyskania przychodu – twierdzi nasza rozmówczyni.

Jednym z warunków zaliczenia odpisu w koszty jest to, aby należność, na którą dokonujemy odpisów aktualizujących, była uprzednio zaliczona do przychodów należnych, a VAT nie mógł być zaliczony do przychodów.

Dlatego według Moniki Byczyńskiej różnica przejściowa stanowiąca podstawę utworzenia aktywa na podatek odroczony powinna być ustalona w kwocie utworzonego odpisu aktualizującego na wartość netto rozpatrywanej należności, tylko gdy w przyszłości będzie możliwe uprawdopodobnienie jej nieściągalności. W przeciwnym wypadku nie możemy mówić o różnicy przejściowej, a tworzenie aktywa na podatek odroczony uznane będzie za błąd.