Szef, który zapewnia podwładnym szkła korekcyjne do pracy przed komputerem, może te wydatki ująć w kosztach uzyskania przychodów firmy.
Takie stanowisko potwierdziło „DGP” Ministerstwo Finansów. Według resortu wydatki poniesione przez pracodawcę na zapewnienie pracownikom okularów (w uzasadnionych przypadkach również soczewek) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Pozwala na to art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Wydatki takie to koszty pracownicze, do których poniesienia pracodawca jest zobowiązany.
Prawo do kosztów przysługuje pracodawcy bez względu na formę zapewnienia pracownikom okularów. Jeśli regulamin pracy stanowi, że finansuje on zakup okularów do wysokości z góry określonej kwoty, to koszty nie mogą przekroczyć ustalonego limitu.
Według ministerstwa do zapewnienia pracownikom okularów dochodzi zarówno wtedy, gdy okulary zakupi pracodawca (faktura wystawiona jest na pracodawcę) i przekaże je pracownikom, jak i wtedy gdy zakupu okularów dokonają pracownicy (faktura wystawiona na pracownika). W tym przypadku pracodawca zwróci im wydatki na podstawie faktur.
Przypomnijmy, że gdy pracownicy firmy wykonują swoją pracę przy monitorach ekranowych, pracodawca może być zobowiązany do zapewnienia okularów korygujących.
Obowiązek taki powstaje, gdy:
● zatrudnieni użytkują w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy,
● potrzebę stosowania okularów wykażą wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych przez lekarza w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej.
W niektórych przypadkach lekarz może zalecić pracownikom pracującym przy monitorach nie okulary, ale soczewki (szkła) kontaktowe. Ma to uzasadnienie, gdy skorygowanie wad wzroku za pomocą okularów nie jest możliwe. Zapewnienie pracownikowi tego rodzaju soczewek traktuje się wtedy na równi z zapewnieniem pracownikowi okularów korygujących wzrok.