Wydatki remontowe nie są kosztem bezpośrednim, ale wpisują się w plan amortyzacji, gdy są przeprowadzone przed oddaniem budynku do używania.
Spółka zakupiła budynek w celu podjęcia w nim działalności produkcyjnej. Przed oddaniem obiektu do używania został przeprowadzony kapitalny remont dachu, otworów okiennych, pomieszczeń socjalnych i instalacji elektrycznych oraz wymieniono okna, drzwi i bramy wjazdowe, pomalowano obiekt.
Spółka spytała ministra finansów, czy poniesione wydatki na remonty można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jej zdaniem takie wydatki należy uznać za remont i zaliczyć, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.) w całości bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia.
Minister przyznał spółce rację, ale następnie zmienił wydaną interpretację. Ostatecznie nie zgodził się, że poniesione wydatki na remont obiektu przed jego oddaniem do używania można zaliczyć bezpośrednio do kosztów podatkowych. W ocenie organu wydatki te stanowią wprawdzie koszt uzyskania przychodu, ale powinny być rozłożone w czasie przez odpisy amortyzacyjne.
Spółka zaskarżyła tę zmienioną interpretację, ale wojewódzki sąd administracyjny nie przyznał jej racji i potwierdził słuszność stanowiska ministra finansów. Również skarga złożona przez spółkę od Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie została uwzględniona.
Sędzia Jerzy Rypina w ustnych motywach uzasadnienia wyroku podkreślił, że interpretacja ministra finansów była słuszna. Organ trafnie zauważył, że tak jak określa to art. 16a ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych istotną cechą, jaką muszą się charakteryzować środki trwałe, jest kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania.
Jeśli tak jak wskazała spółka, remont obiektu został przeprowadzony przed oddaniem go do używania, to wydatki z nim związane powinny zwiększać jego wartość początkową.
Dopiero od momentu przyjęcia środka trwałego do używania koszty remontu będą mogły być zaliczone do ogólnych kosztów, nie zwiększając wartości środka trwałego, a tym samym nie podlegając amortyzacji. Wyrok jest prawomocny.
SYGN. AKT II FSK 25/10