Przedsiębiorca, który poniósł opłaty za rozpatrzenie wniosku kredytowego, może uwzględnić je w kosztach uzyskania przychodów.
Podatnik – osoba fizyczna – prowadzi działalność gospodarczą. Zamierza ubiegać się o kredyt. Musi jednak ponieść opłaty związane z jego uzyskaniem.
– Czy wydatki na ten cel będę mógł uwzględnić w kosztach – pyta pan Kryspin z Łodzi.
W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą kwalifikację wydatku związanego z rozpatrzeniem wniosku kredytowego należy rozpatrywać według ogólnych zasad właściwych dla wszystkich wydatków ponoszonych przez podatnika.
Katarzyna Tomalak, doradca podatkowy, menedżer w dziale doradztwa podatkowego Ernst & Young, biuro we Wrocławiu, podkreśla, że biorąc pod uwagę odpowiednie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w szczególności art. 22 ust. 1 i art. 23 – aby opłata za rozpatrzenie wniosku kredytowego mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, spełnione powinny być łącznie następujące warunki: wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów; został faktycznie poniesiony przez podatnika; nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT oraz został odpowiednio udokumentowany przez podatnika.
– Żaden z wydatków wymienionych w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT nie wskazuje na brak możliwości zaliczenia do kosztów wydatków związanych z zaciągnięciem kredytu – zauważa Katarzyna Tomalak.
Jeżeli więc – jak dodaje nasza rozmówczyni – podatnik zamierza zaciągnąć kredyt na cele związane z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą (tj. na działalność prowadzącą do osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów) i posiada odpowiednie dowody, wydatki związane z tą czynnością mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Nasza rozmówczyni proponuje zwrócić uwagę na art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o PIT, według którego nie uważa się za koszty odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji (wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych od inwestycji, po oddaniu jej do użytkowania). Ponieważ ustawodawca nie wymienił w tym wyłączeniu wprost wydatków dotyczących rozpatrzenia wniosku kredytowego, należy uznać, że opłaty z tego tytułu – nawet jeżeli kredyt przeznaczony był na finansowanie inwestycji – powinny powiększać koszty podatkowe w momencie poniesienia.
Podstawa prawna
Art. 22, 23 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.).