Z ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu podatkowym mogą skorzystać tylko podatnicy, którzy są niepełnosprawni lub mają na utrzymaniu niepełnosprawnych członków rodziny
Ustawa o PIT daje możliwość pomniejszenia dochodu m.in. o wydatki rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Tu jednak ważna uwaga. Z ulgi skorzystają podatnicy mający na utrzymaniu jedynie następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe – jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają 9120 zł. Gdy zarobki wskazanych osób przekroczą tę kwotę, jej opiekun z ulgi nie skorzysta.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy o PIT, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu. Należy zaznaczyć, że katalog odliczeń możliwych do uwzględnienia w ramach ulgi rehabilitacyjnej jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i w doktrynie prawa podatkowego ulgi są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi powinny być interpretowane ściśle.
Wydatki rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Trzeba też wiedzieć, że wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Stosowanie ulgi
Ulga rehabilitacyjna polega na odliczaniu od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne wymienione w ustawie o PIT.
Kto jest uprawniony do ulgi
Do odliczenia wydatków rehabilitacyjnych są uprawnieni:
● osoby niepełnosprawne
● osoby, na utrzymaniu których są osoby następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe – jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają 9120 zł.
Jakie orzeczenie jest potrzebne
Warunkiem odliczenia wydatków rehabilitacyjnych jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
● orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
● decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
● orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16. roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Co jest podstawą odliczenia
Wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków: na przewodników osób niewidomych; utrzymanie psa przewodnika przez osoby niewidome; używanie samochodu osobowego.
Podstawa prawna
Art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.).