Osoba niepełnosprawna, która chce odliczyć wydatki na dojazdy na zabiegi rehabilitacyjne, nie musi mieć prawa jazdy, ani być wpisana do dowodu rejestracyjnego.
Podatnik jest osobą niepełnosprawną. Jakie musi spełnić warunki, aby skorzystać z odliczenia od dochodu 2280 zł w związku z korzystaniem z samochodu osobowego dla celów związanych z rehabilitacją osoby niepełnosprawnej?
Samochód osobowy powinien stanowić własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia. Korzystanie z samochodu musi mieć związek z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
Odliczyć można wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego do wysokości nieprzekraczającej w 2010 roku 2280 zł.
Możliwość korzystania z ulgi przysługuje tylko tym osobom, które mają samochód osobowy (są właścicielami lub współwłaścicielami, co nie oznacza, że muszą być wpisane w dowodzie rejestracyjnym samochodu).
Inny tytuł prawny do samochodu, np. umowa najmu, użyczenia – nie uprawnia do ulgi. Przepis nie wymaga natomiast, aby osoba niepełnosprawna, względnie osoba posiadająca na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, miała prawo jazdy i użytkowała samochód jako kierowca.
Odliczeniu podlegają tylko te wydatki, które dotyczą koniecznych przewozów na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. W odliczeniu tym nie mieszczą się np. wizyty u lekarza (konsultacje), których celem jest rozpoznanie bieżącego stanu zdrowia pacjenta, wskazanie dalszego sposobu leczenia.
Podstawa prawna
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.).