Wynagrodzenia pracownicze stanowią koszty pracodawcy w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone w terminie wynikającym z prawa pracy.
Podatnik prowadzący działalność na podstawie ksiąg rachunkowych chce wypłacone wynagrodzenia pracowników traktować jako koszt bezpośredni i zaliczać do kosztów w dacie uzyskania przychodu. Od 1 stycznia 2009 r. wszedł nowy art. 22 ust. 6ba ustawy o PIT, z którego wynika, że wynagrodzenia pracownicze stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone w terminie. W przypadku uchybienia temu terminowi stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o PIT (kasowo).
Załóżmy, że pensja za wrzesień, zgodnie z regulaminem, ma być wypłacona do 10 października. Przychód ze sprzedaży powstanie dopiero w grudniu. Czy podatnik może te wynagrodzenia zaliczać do kosztów grudnia (w dacie uzyskania przychodu), mimo że wypłacił wynagrodzenie w terminie (do 10 października), czy musi zaliczyć je do kosztów września?
Zgodnie z art. 22 ust. 6ba ustawy o PIT, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o PIT, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o PIT (księgowanie wynagrodzenia jako kosztu w momencie zapłaty).
Podstawa prawna
Art. 22 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.).