Domy wypoczynkowe nad jeziorem nie służyły do celów socjalnych pracowników ani do odpłatnego świadczenia usług wypoczynkowych i rekreacyjnych przez spółkę. Były wykorzystywane jako obiekty wypoczynkowe na cele osobiste członków jej władz statutowych. W związku z tym wydatki poniesione na utrzymanie tych obiektów nie stanowią kosztów uzyskania przychodów spółki.

STAN FAKTYCZNY
Organy podatkowe zakwestionowały rozliczenie spółki akcyjnej w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 rok. Kwestią sporną było zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów: odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (ZFŚS) oraz kwoty stanowiącej koszt utrzymania pawilonów wypoczynkowych nad jeziorem.
UZASADNIENIE
W ocenie organów podatkowych analiza konta zakładowego funduszu socjalnego wykazuje, że spółka naliczyła fundusz socjalny i całą kwotę zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Z kolei na rachunek bankowy funduszu przekazała środki pieniężne w wysokości niższej i o tę kwotę powinny być zmniejszone koszty uzyskania przychodów. Kwota ta stanowiła różnicę pomiędzy kwotą brakujących środków pieniężnych na rachunku bankowym funduszu socjalnego na koniec roku i na początek roku.
Organy nie chciały zgodzić się też na zaliczenie do kosztów kwot wydatkowanych przez spółkę na ośrodek wypoczynkowy. W ich ocenie od momentu formalnego przyjęcia tych budynków do używania, spółka nie rozpoczęła świadczenia usług wypoczynkowych i rekreacyjnych ani na rzecz pracowników, ani na rzecz podmiotów obcych z wykorzystaniem tych pawilonów. Nie służyły one do celów socjalnych pracowników ani do odpłatnego świadczenia usług wypoczynkowych i rekreacyjnych przez spółkę, lecz wykorzystane były jako obiekty wypoczynkowe na cele osobiste akcjonariuszy spółki będących jednocześnie członkami jej władz statutowych. W tej sytuacji, gdy obiekty te służyły osobistym celom akcjonariuszy, koszty ich utrzymania nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów spółki.
Spółka zakwestionowała stanowisko organów podatkowych, ale sądy administracyjne obu instancji nie przyznały jej racji. Oddalając skargę kasacyjną Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził interpretację organów podatkowych. Jak przypomniał NSA, podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, gdyż o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Jeżeli podatnik chciałby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu utrzymania pawilonów wypoczynkowych nad jeziorem, powinien wykazać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesionymi wydatkami a uzyskaniem przychodu.
Sam zapis w statucie spółki stanowiący o takim zakresie działalności (wynajem i obsługa nieruchomości) nie jest wystarczającym dowodem uznania, że wydatki poniesione na utrzymanie pawilonów wypoczynkowych stanowią koszty podatkowe. W ocenie sądu spółka nie wykazała też faktu wykorzystywania ośrodka do celów narad, szkoleń dla personelu spółki i spotkań z kontrahentami.
Wyrok NSA z 19 czerwca 2007 r., niepublikowany
SYGN. AKT II FSK 787/06
ALEKSANDRA TARKA