Posiadam jedną fakturę za abonament i rozmowy telefoniczne, która jest wystawiona na firmę. Firmą jest osoba fizyczna, która ma zarejestrowaną działalność gospodarczą w miejscu zamieszkania. Czy dzielić koszty rozmów i abonamentu, aby rozliczyć je podatkowo?

ANDRZEJ ŻEGOTA
doradca podatkowy
Tak
Zasadne jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu części poniesionej opłaty abonamentowej. Należy także wydzielić rozmowy prywatne od służbowych.
Każdy wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodu (lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), niewymieniony jednocześnie w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o PIT, winien być uznany za stanowiący koszt uzyskania przychodu.
Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego, uznać należy, że w przypadku kosztów rozmów telefonicznych odbywanych z miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, będącej jednocześnie miejscem zamieszkania podatnika, w sytuacji gdy nie ma wyodrębnionego numeru telefonicznego wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, rozliczenie powinno uwzględniać podział na koszty rozmów prywatnych i służbowych, czyli związanych z prowadzoną działalnością. W przypadku kosztów naliczonych za faktycznie odbyte - w danym okresie rozliczeniowym - rozmowy właściwą podstawą do dokonania podziału będzie zestawienie rozmów (billing). W odniesieniu do kosztów abonamentu telefonicznego sprawa jest bardziej dyskusyjna. Spotkać można poglądy, iż tego typu wydatki nie mogą w ogóle zostać uznane za koszty uzyskania przychodu, bowiem mają one charakter osobisty i ponoszone byłyby niezależnie od prowadzenia działalności gospodarczej. W mojej ocenie jednak poglądy takie nie znajdują dostatecznego oparcia w przepisach ustawy. Podstawowym kryterium kwalifikowania wydatku jako stanowiącego koszt jest jego cel w postaci nakierowania na osiągnięcie przychodu. Jeśli więc podatnik uprawniony jest do zaliczenia w koszty podatkowe faktycznych wydatków na odbyte rozmowy telefoniczne (wyliczonych w oparciu o billing), jednocześnie warunkiem koniecznym dla odbycia tychże rozmów jest posiadanie numeru telefonicznego, za który to obowiązkowo wnoszona jest zryczałtowana opłata abonamentowa, to zasadnym wydaje się także zaliczenie w koszty podatkowe części poniesionej opłaty abonamentowej. Nie powinno budzić wątpliwości, że wydatek ten ma na celu osiągnięcie przychodu. Wskazywanie jako przesłanki negatywnej - konieczności opłacania abonamentu niezależnie od faktu prowadzenia działalności - nie znajduje, w mojej ocenie, uzasadnienia w przepisach ustawy (jeżeli rozmowa ma charakter służbowy, to wszelkie koszty z nią związane - zarówno te faktyczne - jak i odpowiednia część opłaty abonamentowej, mają walor kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów).
Jako kryterium podziału racjonalne byłoby przyjęcie w tym wypadku proporcji kosztów rozmów służbowych w całkowitym koszcie wyliczonym w oparciu o billing za dany okres rozliczeniowy.
(ŁZ)
PODSTAWA PRAWNA
■ Art. 22 oraz art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).