Osoba niepełnosprawna odliczy w rocznym PIT tylko wydatki na dojazdy na zabiegi rehabilitacyjne. Koszty dojazdu na operację odliczeniu nie podlegają.
Z ulgi rehabilitacyjnej mogą korzystać osoby niepełnosprawne lub które mają na utrzymaniu niepełnosprawnych. Podatnik, np. zięć, ma prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, jeśli na jego utrzymaniu jest niepełnosprawna teściowa.
Aby skorzystać z odliczenia od dochodu poniesionych wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, należy m.in. mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa, której roczny dochód nie przekracza kwoty 9120 zł, być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego, dowozić nim osobę niepełnosprawną na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza, ponieść z tego tytułu wydatki.
Wydatki na takie dojazdy można odliczyć od dochodu w wysokości faktycznie poniesionej w danym roku, ale nie wyższej niż 2280 zł. Zatem nie wszystkie przejazdy związane z leczeniem osoby niepełnosprawnej będą podlegały odliczeniu, gdyż nie wszystkie są związane z przewozem na niezbędne zabiegi.
W ramach ulgi podatkowej mieszczą się wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza. Natomiast w ramach tego limitu nie będą mogły być odliczone m.in. wydatki związane z wyjazdami na kontrolne wizyty czy konsultacje lekarskie, badania laboratoryjne, operacje. Wydatki poniesione na dojazdy na zabiegi nie wymagają od podatnika ich dokumentowania. Jednak przy kontroli zeznania podatkowego urzędnik skarbowy może domagać się przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami, np. zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego korzystanie z niezbędnych zabiegów.