Czy dyskonto stanowi koszt podatkowy w CIT finansującego w przypadku cesji wierzytelności wynikających z umowy leasingu finansowego, czy tylko operacyjnego?
Zgodnie z art. 17k ustawy o CIT, w przypadku gdy finansujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 ustawy, a nie została na tę osobę przeniesiona własność przedmiotu umowy leasingu, do przychodów finansującego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu przeniesienia wierzytelności. Natomiast jego kosztem uzyskania przychodu jest zapłacone dyskonto lub wynagrodzenie.
W praktyce spotkać można stanowisko organów podatkowych, zgodnie z którym powyższa regulacja znajduje zastosowanie wyłącznie do umów leasingu operacyjnego. Wynika to z faktu, że art. 17b ustawy o CIT, do którego odsyła art. 17k, określa warunki, od których zależy uznanie danej umowy za leasing operacyjny. Powyższą interpretację potwierdził WSA w wyroku z 2 października 2007 r. (sygn. akt III SA/WA 383/07). Wyrok ten, w wyniku wniesionej skargi kasacyjnej, został jednak uchylony wyrokiem NSA z 24 czerwca 2009 r. (sygn. akt II FSK 247/08).
NSA uznał, że art. 17k ustawy o CIT odsyła do art. 17b ustawy o CIT, który dotyczy opłat, określonych w umowie leasingu i ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy. Ustawodawca nie wskazuje, czy regulacja ta dotyczy umowy leasingu operacyjnego czy finansowego. W ocenie NSA art. 17k odnosi się do opłat ponoszonych przez korzystającego, ustalonych zarówno w umowie leasingu operacyjnego, jak i leasingu finansowego. W konsekwencji w przypadku cesji wierzytelności wynikających z leasingu finansowego, tak samo jak w przypadku leasingu operacyjnego, do przychodów finansującego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu przeniesienia wierzytelności. Kosztem uzyskania przychodów finansującego jest zaś zapłacone osobie trzeciej dyskonto lub wynagrodzenie.

Andrzej Dębiec, partner, kancelaria Lovells