Podatnicy nie posiadają dowolności w sposobie przeliczania kwot z faktur wyrażonych w walutach obcych. Przepisy określają szczegółowe zasady w tym zakresie.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA
Na skutek stosowanych różnych kursów walut kwota prowizji, którą podatnik zatrzymuje po dokonaniu przelewu na rzecz komitenta kwot należnych ze sprzedaży towarów, jest inna niż prowizja należna spółce na podstawie umowy z komitentem. W związku z tym dokonywana jest korekta rozliczeń o różnice kursowe, tak aby sprowadzić prowizje do uzgodnionego w umowie poziomu. Okresowa korekta rozliczeń powoduje natomiast zmianę kwoty prowizji ustalonej, jako różnica w wysokości sprzedaży towarów klientowi i wartości wynikającej z faktury od komitenta wystawionej na spółkę, co z kolei skutkuje koniecznością korekty podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) w spółce, rozumianej jako różnica pomiędzy wartością sprzedaży towarów klientom a prowizją należną spółce. Jaki należy zastosować sposób do przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych na fakturach wystawionych przez kontrahentów zagranicznych?
ODPOWIEDŹ IZBY
Moment powstania obowiązku podatkowego pomiędzy komisantem a osobą trzecią jest określany na zasadach ogólnych, tj. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze dla komisanta stanowi kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów osobie trzeciej, na rachunek komitenta.
Obowiązek podatkowy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Jednak w przypadku gdy przed wskazanym terminem podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju. Natomiast podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.
Kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik zobowiązany jest do jej wystawienia. W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony. Natomiast w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik zobowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego.
Zasady te stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług.
Brak jest więc podstaw do korygowania obrotu z tytułu różnic kursowych, ponieważ to nie wartość transakcji podana w euro uległa zmianie, lecz zmianie uległ wyłącznie kurs waluty przyjęty do przeliczenia euro na złote.
Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 lutego 2008 r. (nr 1401/PH-I/4407/14-60/07/JKr/PV-I).
OPINIA
KAMIL LEWANDOWSKI
konsultant w Ernst & Young
Stosowanie odpowiedniego kursu NBP na potrzeby rozliczeń VAT nie ma wpływu na rozliczenia pomiędzy kontrahentami. Trudno zatem zgodzić się z wnioskiem podatnika, że nie musi stosować odpowiednich przepisów o przeliczaniu kwot wyrażonych na fakturach w walutach obcych. Jednocześnie należy pamiętać, że o wysokości podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów decyduje kwota, jaką nabywający zobowiązany jest zapłacić, a przecież sposób jej kalkulacji określony jest w umowie zawartej pomiędzy stronami transakcji. Jeśli mechanizm kalkulacji przewidziany w umowie powoduje zmianę tej kwoty, podatnikowi powinno przysługiwać prawo do skorygowania podstawy opodatkowania.
W związku z tym nie można pozbawiać podatnika prawa do określenia podstawy opodatkowania w prawidłowy sposób (również w formie korekty) - czyli w wysokości odpowiadającej postanowieniom umownym. Z drugiej zaś strony, jeśli kwota, jaką nabywca zobowiązany jest zapłacić, jest potwierdzona dokumentem wystawionym przez zagranicznego podatnika VAT i wyrażona jest w walucie obcej - podatnik zobowiązany jest do zastosowania odpowiednich przepisów regulujących przeliczanie tych kwot.