Prowadzący działalność gospodarczą w mieszkaniu ma prawo zaliczyć w koszty wysokość płaconego czynszu. Odliczenie musi jednak uwzględniać poziom wykorzystywania domu na cele firmy.
Pojęcie kosztów uzyskania przychodów zdefiniowane zostało w art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co do zasady, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT. Dokonując kwalifikacji wydatków, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim fakt, czy zostały one poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Zaliczenie wydatków do kosztów leży zatem w ocenie podatnika. To podatnik sam, zgodnie ze swoją wiedzą, dokonuje zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Firma w domu

Wielu podatników prowadzących jednoosobowo działalność gospodarczą ze względu na ograniczenie kosztów działalności, zarejestrowało firmy w domu. Wydzielają na jej potrzeby pokój lub jego część i tam prowadzą działalność. Przechowują dokumenty, komputer, segregatory itp.
Warto pamiętać, że prowadząc działalność gospodarczą w domu, do kosztów uzyskania przychodów możliwe jest zaliczenie wydatków związanych z czynszem mieszkaniowym lub wydatkami na jego wyposażenie czy używanie. Przykładem mogą tu być np. faktury za energię elektryczną i czynsz. Zaznaczmy jednak, że kwoty te nie mogą zostać do kosztów uzyskania przychodów zaliczone w całości, ale tylko w części proporcjonalnej, odpowiadającej wykorzystaniu powierzchni mieszkania na działalność gospodarczą.
W celu kwalifikacji tego typu wydatków w prawidłowej wysokości trzeba określić, jaki procent powierzchni mieszkaniowej wykorzystujemy na potrzeby firmy i taką tylko wartość faktury dotyczącej czynszu czy mediów wliczyć w koszty swojej działalności. Zaliczenie tego typu wydatków do kosztów uzyskania przychodów będzie oczywiście możliwe po spełnieniu warunków dotyczących kwalifikacji kosztów podatkowych określonych powyżej.

Zaliczenie do kosztów

Dodajmy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.
W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby przychód nie został osiągnięty.
Podstawa prawna
Art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).