Przedsiębiorca opłacający kartę podatkową, który zatrudnia pracowników, nie zawiesi działalności, może jednak zgłosić przerwę w opłacaniu podatku.
Przedsiębiorcy mogą czasowo zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej i opłacania w trakcie roku podatku dochodowego, korzystając z instytucji zawieszenia na podstawie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Więcej możliwości mają podatnicy opodatkowani w formie karty podatkowej. Przysługuje im prawo zgłoszenia przerwy w działalności, regulowanej wyłącznie na potrzeby podatku opłacanego w tej formie. Obie instytucje funkcjonują niezależnie od siebie, przy czym nie można z nich korzystać w tym samym czasie. Podatnik nie zawsze też będzie mógł dokonać wyboru między zawieszeniem a przerwą w działalności.
W okresie zawieszenia firma zwolniona jest z bieżących rozliczeń podatku dochodowego, czyli z opłacania zaliczek bądź ryczałtu ewidencjonowanego. W przypadku zawieszenia działalności opodatkowanej kartą podatkową nie pobiera się podatku za cały okres zawieszenia w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień zawieszenia. Te same skutki wywołuje przerwa w działalności (1/30 należności nie pobiera się za każdy dzień przerwy). Na tym jednak podobieństwa między obiema instytucjami się kończą.
Zawieszenie działalności na podstawie przepisów ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ma dużo szerszy zakres. Skutkuje nie tylko zwolnieniem z wykonywania obowiązków podatkowych, ale również innych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym, tj. opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Tymczasem przerwa w działalności regulowana w ustawie z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne funkcjonuje wyłącznie na potrzeby podatku opłacanego w formie karty podatkowej.
Zawiesić działalność może wyłącznie przedsiębiorca, który nie zatrudnia pracowników, a okres zawieszenia może trwać od miesiąca do 24 miesięcy.
Podatnik rozliczający się w formie karty podatkowej, który jest jednocześnie pracodawcą, może zatem skorzystać tylko z prawa do przerwy w działalności, w której ograniczenia odnośnie do zatrudniania pracowników nie występują. Przerwa taka musi trwać nieprzerwanie co najmniej dziesięć dni. Ustawodawca nie oznacza jej górnej granicy.
Istotna różnica dotyczy także zasad zgłaszania zawieszenia i przerwy. Zawieszenie działalności do celów podatkowych przez przedsiębiorców prowadzących działalność jednoosobowo lub w ramach spółki cywilnej nie wymaga odrębnego zawiadamiania naczelnika urzędu skarbowego. Stosowną informację przekazuje fiskusowi organ ewidencyjny, do którego przedsiębiorca składa wniosek o zawieszenie.
Przerwa w działalności skutkująca wyłącznie zmniejszeniem obciążeń podatkowych wymaga pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej w dniu rozpoczęcia przerwy. Z kolei wznowienie działalności wymaga złożenia zawiadomienia o tym fakcie najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień zakończenia przerwy. Wyjątkowo, w sytuacji gdy przerwa w prowadzeniu działalności została spowodowana chorobą, podatnik zawiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o okresie przerwy, wynikającym ze zwolnienia lekarskiego, w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie.
Przedsiębiorca zawieszający działalność musi pamiętać o obostrzeniach w zakresie dozwolonych w tym okresie czynności związanych z prowadzeniem firmy. Ograniczeń takich nie ma przy karcie podatkowej.
JAK TO ZROBIĆ...
Kiedy można zawiesić działalność
PROBLEM: Podatniczka prowadzi magiel. Nie zatrudnia pracowników, a podatek opłaca w formie karty podatkowej. Czy w związku z wyjazdem może zawiesić działalność na trzy miesiące?
ROZWIĄZANIE: Ponieważ podatniczka nie zatrudnia pracowników, może wybierać między zawieszeniem a przerwą w działalności. Decyzja o zawieszeniu obok częściowego zwolnienia z zapłaty karty podatkowej będzie skutkowała również zwolnieniem z opłacania składek ZUS. Zawieszenie należy zgłosić na piśmie właściwemu organowi ewidencyjnemu, natomiast przerwę – naczelnikowi urzędu skarbowego.