Pomieszczenia zajęte do celów gastronomicznych i kwaterunkowych kuracjuszy podczas pobytu w sanatorium nie korzystają z niższej stawki podatku od nieruchomości.
INTERPELACJA
Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską (nr 9924) wypowiedziało się w sprawie opodatkowania obiektów sanatoryjnych podatkiem od nieruchomości. Przyjętą metodą naliczania tego podatku jest rozdzielanie w zakresie lecznictwa sanatoryjnego powierzchni, gdzie pacjent jest leczony, gdzie śpi i przebywa, odpoczywając po zabiegach, oraz gdzie spożywa posiłki. Zdaniem posłów takie interpretowanie jest nieprawidłowe, ponieważ wszystkie te elementy składają się na jeden proces leczniczy.
Ministerstwo wskazało, że wyżywienie i zakwaterowanie kuracjuszy podczas pobytu w sanatorium nie ma charakteru świadczeń zdrowotnych. Dlatego pomieszczenia zajęte na prowadzenie działalności w tym zakresie nie mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości.
Resort wyjaśnił, że stawka właściwa dla opodatkowania podatkiem od nieruchomości budynków lub ich części zajętych na działalność w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych jest stawką preferencyjną, a wszelkie preferencje w zakresie obciążeń podatkowych należy stosować ściśle. Do stosowania tej stawki nie wystarczy zatem sam związek budynku z działalnością polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Musi on służyć wykonywaniu tak określonej działalności, a to oznacza, że muszą być w nim wykonywane świadczenia zdrowotne, które, jak wynika z ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, są działaniami o charakterze medycznym.