Jakie znaczenie w prawie podatkowym miał wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) w sprawie potrącalności niektórych ulg podatkowych przez podatnika zamieszkałego w jednym państwie UE, a otrzymującego dochód z tytułu pracy zarobkowej wykonywanej w innym państwie UE?
Kontynuując cykl artykułów dotyczących orzeczeń ETS, warto wymienić wyrok z 14 lutego 1995 r. w znanej tzw. sprawie Schumacker, która dotyczyła kwestii podatkowego traktowania sytuacji podatnika zamieszkałego w jednym państwie członkowskim UE, a otrzymującego prawie wyłącznie dochód z tytułu pracy zarobkowej wykonywanej w innym państwie członkowskim UE. W sprawie Schumacker podatnik będący rezydentem w Belgii uzyskiwał wyłącznie dochód z tytułu pracy w Niemczech, gdzie dla celów podatkowych był traktowany jako nierezydent. W tej sytuacji – jako nierezydent – w Niemczech nie mógł skorzystać z możliwości łącznego opodatkowania wraz ze współmałżonką, co – podobnie jak ma to miejsce w polskim prawie podatkowym – pozwoliłoby mu skorzystać z niższej stawki podatkowej, nie mógł też skorzystać w Niemczech z pewnych odliczeń od podstawy opodatkowania. Z kolei w Belgii podatnik ten też nie mógł skorzystać z odliczeń od podstawy opodatkowania, zgodnie z prawem belgijskim, gdyż nie posiadał dochodu podlegającego efektywnemu opodatkowaniu w Belgii. Wynikało to z faktu, że zgodnie z umową o unikaniu podwójnego podatkowania zawartą między Belgią a Niemcami dochód podatnika podlegał jedynie opodatkowaniu w Niemczech.
W toku rozpatrywania tzw. pytania prejudycjalnego najważniejsza kwestia dotyczyła tego, czy niemieckie prawo podatkowe, odmawiające możliwości skorzystania z ulg podatkowych (np. w postaci wspomnianego łącznego opodatkowania lub potrąceń od podstawy opodatkowania) rezydentowi Belgii, jest zgodne z art. 39 Traktatu Rzymskiego, mówiącym o tym, że jedno państwo członkowskie UE nie może traktować rezydenta innego państwa UE zatrudnionego na terytorium tego pierwszego państwa w sposób mniej uprzywilejowany niż własnego rezydenta w takiej samej sytuacji.
Trybunał orzekł, że chociaż ulgi o charakterze osobistym mogą być najlepiej zastosowane przez państwo rezydencji podatnika, to jednak w sytuacji gdy podatnik osiąga bardzo mały dochód w państwie rezydencji lub nie osiąga go wcale, co uniemożliwia mu skorzystanie z ulg podatkowych lub odliczeń, państwo, w którym taki podatnik uzyskuje zdecydowaną większość swojego dochodu, powinno wziąć pod uwagę okoliczności osobiste względnie rodzinne podatnika, czyli w efekcie pozwolić mu na skorzystanie z ulg i odliczeń podatkowych dostępnych rezydentowi tego państwa.