VAT od raty kapitałowej, nieodliczony od podatku należnego, nie może być w całości kosztem uzyskania przychodów, jeżeli przekroczony zostanie ustawowy pułap 150 tys. zł – potwierdził dyrektor KIS.
Chodzi o obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. ograniczenie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów rat od leasingu samochodów osobowych – do kwoty 150 tys. zł. Spółka, która wystąpiła o interpretację, chciała się upewnić, jak rozliczać w takim przypadku nieodliczony VAT. Samochód, który wzięła w leasing (operacyjny), miał być przeznaczony do działalności mieszanej. Z związku z takim sposobem użytkowania auta spółka miała prawo odliczać od VAT należnego tylko 50 proc. podatku naliczonego.
Całkowity koszt samochodu wynosił 152 418,69 zł, w tym 136 698,37 zł stanowiła wartość netto, a 15 720,31 zł – nieodliczony VAT.
Proporcja ustawowego limitu do wartości auta wyniosła 98,41 proc. (150 000/152 418,69).
Spółka spytała, czy nieodliczony VAT podlega limitowaniu według tej samej proporcji, czy przeciwnie – może być on w całości uznany za koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT. Tę drugą koncepcję przedstawiał w trakcie konsultacji nad zmianami w prawie Związek Dealerów Samochodów (pisaliśmy o tym w artykule „Leasing auta osobowego wciąż bardziej opłacalny niż zakup”, DGP nr 72/2019).
Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej odpowiedział, że nieodliczony VAT podlega limitowaniu. Wskazał, że wartość samochodu, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT, należy określić, mając na względzie art. 16 ust. 5a ust o CIT. Z przepisu tego wynika, że kwota 150 tys. zł obejmuje również VAT w części, w której nie podlega on odliczeniu.
OPINIA
Można odliczyć więcej niż 150 tys. zł
Bartosz Mazur doradca podatkowy z Gekko Taxens
Wykładnia dyrektora KIS jest moim zdaniem konsekwencją błędu w przepisach. Z art. 16 ust. 5a ustawy o CIT (i odpowiednio art. 23 ust. 5a ustawy o PIT) wynika, że kwota wskazana w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT (oraz art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT) obejmuje niepodlegający odliczeniu VAT. Biorąc pod uwagę, że jedyną kwotą, o której jest mowa w tych przepisach, jest 150 tys. zł, należy uznać, że to ona obejmuje VAT, który nie podlega odliczeniu po stronie podatnika. Ustawowy limit brutto 150 tys. zł pomniejszany jest zatem o połowę nieodliczonego VAT i wynosi zwykle 134 529 zł. Jeśli tak, to proporcja 134 529 zł do wartości samochodu powinna mieć zastosowanie wyłącznie do kwoty netto raty leasingowej/czynszu. Jedynym przepisem, który odnosi się do nieodliczonego VAT z raty/czynszu, jest art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT (i odpowiednio art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o PIT), zgodnie z którym do kosztów podatkowych zasadniczo nie zalicza się VAT, oprócz tej części, w której podatnikowi nie przysługuje prawo do jego odliczenia.
W związku z tym na gruncie stanu faktycznego z interpretacji w sumie do kosztów podatnik mógłby – w moim przekonaniu – zaliczyć maksymalnie 150 249 zł (134 529 zł rat leasingowych netto i 15 720 zł nieodliczonego VAT), a nie 150 tys. zł. W tym wypadku różnica jest nieistotna, ale przy autach o większej wartości będzie rosnąć.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 4 października 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.339.2019.2.AT
