Firmy udzielające krótkoterminowych pożyczek również mogły ujmować nieściągalne wierzytelności w kosztach podatkowych – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Możliwość ta istniała jednak tylko do końca 2017 r. Obecnie takie uprawnienie przysługuje jedynie podmiotom, których działalność podlega Komisji Nadzoru Finansowego – wyjaśnił sąd. To nie pierwszy taki wyrok. Korzystnie dla podatnika NSA orzekł również m.in. 3 lipca 2019 r. (sygn. akt II FSK 2344/17).
Chodzi o art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT. Do końca 2017 r. wynikało z niego, że kredyty i pożyczki odpisane jako nieściągalne mogą być podatkowym kosztem pod warunkiem, że zostały udzielone przez jednostki organizacyjne uprawnione do udzielania kredytów i pożyczek na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania.
Spór toczył się o to, czy za taką jednostkę można uznać instytucję pożyczkową w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1083), a w konsekwencji – czy wolno jej ująć w kosztach udzielone pożyczki, których spłaty nie otrzymała. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie twierdził, że nie. W ocenie fiskusa ustawa o kredycie konsumenckim określa zasady i tryb udzielania kredytu konsumenckiego, ale nie określa zasad tworzenia, funkcjonowania ani prowadzenia działalności przez podmioty je udzielające.
Po stronie spółki stanęły jednak sądy administracyjne. Zarówno WSA w Warszawie, jak i NSA orzekły, że przepisy ustawy o kredycie konsumenckim wypełniały hipotezę art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o CIT.
orzecznictwo
Wyrok NSA z 25 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 579/18. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
