Trzyletnie prace nad innowacyjnymi systemami teleinformatycznymi nie spełniają definicji działalności badawczo-rozwojowej – orzekł WSA w Warszawie.
Chodziło o spółkę zajmującą się świadczeniem usług teleinformatycznych. We wniosku o interpretację firma podała, że prowadzi systematyczne prace o charakterze twórczym nad innowacyjnym projektem. Ich harmonogram zakładał, że projekt będzie realizowany od drugiego kwartału 2017 r. do czwartego kwartału 2020 r. Po zakończeniu prac system miał zostać udostępniony komercyjnie spółkom z grupy.
Firma chciała się dowiedzieć, czy jej działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej i uprawnia ją do skorzystania z ulgi B+R (art. 18d ustawy o CIT).
Firma uważała, że podjęte przez nią prace powinny być kwalifikowane jako prace rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. I w związku z tym może ona skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej.
Nie zgodził się z tym jednak dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że aby działalność mogła zostać uznana za badawczo-rozwojową, musi spełniać kilka cech. Musi być twórcza, podejmowana w sposób systematyczny, obejmować jedną z dwóch kategorii czynności – badania naukowe lub prace rozwojowe, a także musi być podejmowana w celu zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Dyrektor KIS stwierdził, że spółka nie spełnia tych warunków. Zabrakło jej systematyczności. Wyjaśnił, że oznacza to, iż robi się coś regularnie, nie tylko w wyznaczonych ramach czasowych (od – do), ale także planuje się to robić w przyszłości.
Spółka się z tym nie zgadzała. Uważała, że systematyczność powinna być rozumiana jako realizowanie prac na podstawie harmonogramu.
Przegrała jednak w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie. Sędzia Beata Sobocha podkreśliła, że zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w sposób systematyczny, a to oznacza rozpoczęcie działań przy jednoczesnym założeniu, że podatnik w przyszłości dalej będzie podejmował i realizował prace tego rodzaju.
Tymczasem – jak podkreśliła sędzia – z wniosku o interpretację złożonego przez spółkę wcale nie wynika, by po zakończeniu tego projektu zamierzała ona dalej prowadzić tego typu działania. Nie można więc uznać ich za działalność badawczo-rozwojową.
Wyrok jest nieprawomocny.
orzecznictwo
Wyrok WSA w Warszawie z 19 czerwca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2257/18.
