Przed 2018 r. nie można było zaliczyć spłaty kredytu do kosztów podatkowych przy sprzedaży odziedziczonego mieszkania – orzekł NSA. Dodał, że w obecnym stanie prawnym jest to możliwe.
Chodziło o małżonków, którzy odziedziczyli po zmarłym synu mieszkanie obciążone kredytem. Spłacili zadłużenie (75 tys. zł), a rok później lokal sprzedali za 125 tys. zł. Do kosztów uzyskania przychodów chcieli zaliczyć kwotę spłaconego kredytu hipotecznego. Uważali bowiem, że spłacony kredyt był wydatkiem, który zwiększył wartość nieruchomości. Nieruchomość obciążona hipoteką jest zawsze mniej warta niż nieruchomość bez obciążeń – argumentowali.
Podkreślali też, że spłacili kredyt tylko po to, by odciążyć nieruchomość, sprzedać ją i uzyskać przychód. Uważali więc, że dochodem był dla nich tylko realny przyrost ich majątku, czyli 50 tys. zł.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał jednak, że małżonkowie nie mogą uwzględnić spłaconego kredytu w kosztach. Wskazał na art. 22 ust. 6d ustawy o PIT, zgodnie z którym do kosztów zbycia odziedziczonej nieruchomości można było zaliczyć przed 2018 r. tylko udokumentowane nakłady zwiększające jej wartość oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn.
Organ wyjaśnił, że nakłady na mieszkanie, zwiększające jego wartość, to na przykład koszty remontu. Nie jest nimi natomiast spłata kredytu, bo nie mieści się ona w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu.
WSA w Gliwicach przyznała rację małżonkom. Nie zgodził się z tezą, jakoby odziedziczone przez nich mieszkanie miało wartość 125 tys. zł, skoro do spłaty pozostał kredyt hipoteczny w wysokości 75 tys. zł. Spłacając dług, małżonkowie de facto zwiększyli wartość nieruchomości, a więc kwota kredytu powinna być kosztem uzyskania przychodu – uznał sąd.
Innego zdania był jednak NSA. Stwierdził, że wykładnia WSA miała charakter prawotwórczy, a to – jak powiedział sędzia Zbigniew Romała – jest niedopuszczalne. Podkreślił, że kluczowa jest literalna wykładnia art. 22 ust. 6d ustawy o PIT. – Przepis jest jasny i przed 2018 r. nie pozwalał zaliczać do kosztów wydatku na spłatę kredytu – stwierdził sędzia Romała.
Wyjaśnił, że taką wykładnię potwierdza również nowelizacja ustawy o PIT, obowiązująca od 1 stycznia 2018 r. Sędzia podkreślił, że była to zmiana przepisu, a nie jego doprecyzowanie.
Wyrok NSA z 7 czerwca 2019 r., sygn. akt II FSK 1992/17.
