Jeżeli polska firma nie ma możliwości pobrania od kontrahenta podatku u źródła i sama ponosi ten ciężar, wówczas może odliczyć go od własnego przychodu – potwierdził dyrektor KIS.
Jeżeli polska firma nie ma możliwości pobrania od kontrahenta podatku u źródła i sama ponosi ten ciężar, wówczas może odliczyć go od własnego przychodu – potwierdził dyrektor KIS.
Pytanie zadała spółka, która kupuje od podmiotów zagranicznych usługi frachtu morskiego, doradcze, dostępu do serwisów informacyjnych, baz materiałów graficznych, zdjęć. Zdarza się też, że wypłaca za granicę odsetki oraz opłaty licencyjne (w tym za korzystanie z urządzeń przemysłowych i środków transportu).
Za każdym razem występuje do kontrahentów o przesłanie oryginału certyfikatu rezydencji podatkowej, aby – zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania – dana należność mogła być w Polsce zwolniona z podatku u źródła lub objęta niższą stawką niż wynikająca z ustawy o CIT.
Od 2019 r. spółka dodatkowo wymaga od kontrahentów oświadczeń, że są rzeczywistymi właścicielami należności oraz że prowadzą w kraju swojej rezydencji podatkowej rzeczywistą działalność gospodarczą.
Zdarza się jednak, że nie dostaje od kontrahentów żądanych dokumentów i musi odprowadzić do urzędu skarbowego podatek u źródła według stawek wynikających z ustawy CIT. Kontrahenci nie zawsze się na to godzą, wówczas spółka musi zapłacić podatek z własnej kieszeni. W tym celu ubruttawia kwotę przewidzianą dla kontrahenta i wypłaca mu należność netto, a podatek odprowadza do urzędu skarbowego.
Uznała, że ma prawo zaliczyć podatek zapłacony z własnej kieszeni do kosztów uzyskania przychodu. Niewątpliwie bowiem – przekonywała – jego zapłata jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniona i ma na celu osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
Podkreśliła zarazem, że podatek u źródła nie jest wymieniony w art. 16 ustawy o CIT. Przepis ten wyklucza z kosztów jedynie podatki: dochodowy, od spadków i darowizn, VAT (poza określonymi wyjątkami), akcyzowy od nadmiernych ubytków i niedoborów, oraz podatek od wydobycia niektórych kopalin.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko spółki za prawidłowe. Zastrzegł jednak, że sama niemożność uzyskania certyfikatu rezydencji od beneficjentów płatności lub brak możliwości uzyskania dokumentów umożliwiających ubieganie się o zwrot podatku nie są z automatu wystarczającą przesłanką do zaliczenia podatku u źródła do kosztów. Liczy się to, aby spełnione były podstawowe przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a kwota potrącona z majątku spółki nie była jej w żaden sposób zwrócona.
Tak samo dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z 26 maja 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.10.2017.1.BS).
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 8 maja 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.62.2019.1.MJ