Po zniesieniu wspólności majątkowej środki od męża na zaspokojenie potrzeb rodziny są opodatkowane, nawet gdy ich źródłem jest najem mieszkań, których żona wciąż pozostaje współwłaścicielem – stwierdził dyrektor KIS.
Chodziło o kobietę porzuconą przez męża. Sąd zasądził na jej rzecz kwotę 1300 zł miesięcznie od byłego małżonka. Były to pieniądze na zaspokojenie potrzeb rodziny, przyznane na podstawie art. 27 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682 ze zm.).
Przez dwa lata kwoty te nie były opodatkowane ze względu na to, że małżonkowie pozostawali we wspólności małżeńskiej. Ustawa o PIT mówi bowiem jasno, że jej przepisów nie stosuje się do świadczeń na zaspokojenie potrzeb rodziny objętych wspólnością majątkową małżeńską (art. 2 ust. 1 pkt 7).
Po dwóch latach sąd prawomocnym wyrokiem ustanowił rozdzielność majątkową pomiędzy małżonkami. Zniósł więc ustawową wspólność majątkową małżeńską. Podatniczka chciała się dowiedzieć, jakie mogą być tego skutki. We wniosku o interpretację podkreśliła, że na razie jeszcze nie było podziału majątku, więc pieniądze tak samo jak wcześniej pochodzą z najmu mieszkań, których jest ona współwłaścicielką.
Skutki zniesienia ustawowej wspólności majątkowej są takie, że od tego momentu każdy z małżonków gromadzi już tylko majątek odrębny, osobisty. Natomiast to, co wcześniej oboje wypracowali wspólnie, trzeba podzielić. W praktyce jednak może do tego dojść nawet po latach od ustanowienia rozdzielności majątkowej (np. podpisania intercyzy, separacji, rozwodu).
Podatniczka uważała więc, że skoro nie doszło jeszcze do podziału majątku, to mimo podpisania intercyzy, nie musi płacić PIT od otrzymywanych co miesiąc 1300 zł. Argumentowała, że pieniądze te pochodzą w całości z majątku wspólnego i są już obłożone ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, który płaci wspólnie z mężem.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że w tej sprawie wyłączenie na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT nie może mieć zastosowania. Podkreślił, że z przepisu tego jasno wynika, iż podatku nie ma tylko wtedy, gdy są spełnione łącznie trzy przesłanki:
■ świadczenie jest przeznaczone na zaspokojenie potrzeb rodziny,
■ potrzeby rodziny są zgodne z określonymi w art. 27 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,
■ świadczenie jest objęte wspólnością majątkową małżeńską.
Skoro prawomocnym wyrokiem sądu została ustanowiona między małżonkami rozdzielność majątkowa, to jest oczywiste, że nie został spełniony warunek wspólności – stwierdził dyrektor. Dodał, że uzyskiwane przez podatniczkę świadczenie będzie dla niej stanowiło przychód z innych źródeł.
OPINIA
Dochód z najmu jest odrębny od świadczenia alimentacyjnego
Stanowisko organu, choć niekorzystne dla podatniczki, jest prawidłowe. To, że w sensie ekonomicznym środki od męża pochodzą z najmu i są już opodatkowane podatkiem zryczałtowanym, nie ma wpływu na odrębne ich opodatkowanie po stronie żony. Ich źródłem nie jest bowiem najem, lecz inne źródła (kwoty alimentacyjne). Często przecież małżonek ma różne dochody i nie da się jednoznacznie stwierdzić, że pieniądze pochodzą z najmu wspólnych nieruchomości, a nie np. z umowy o pracę.
Przede wszystkim jednak należy zwrócić uwagę na to, że obowiązek rozliczenia się ze współwłaścicielem z dochodów ze wspólnej nieruchomości istnieje całkowicie odrębnie od obowiązku świadczeń na potrzeby rodziny.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 10 maja 2019 r., sygn. 0115-KDIT2-2.4011.104.2019.1.ŁS
