Kto zlikwidował działalność gospodarczą, nie odzyska nadpłaconego podatku. Nie ma bowiem prawa do korekty swoich przeszłych rozliczeń – konsekwentnie twierdzi fiskus
Potwierdza to również niedawna interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Wynika z niej, że deklaracje może składać i korygować tylko czynny podatnik VAT. Po utracie tego statusu korekta jest już niemożliwa.
Co innego wynika z sądowych orzeczeń, np. Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 listopada 2013 r. (sygn. akt I FSK 1529/12), WSA w Gliwicach z 25 października 2016 r. (sygn. akt III SA/Gl 360/16, nieprawomocny) i WSA w Gdańsku z 28 maja 2014 r. (sygn. akt I SA/Gd 328/14, prawomocny). W każdym z nich sędziowie nie mieli wątpliwości, że wyrejestrowanie nie pozbawia podatnika prawa do korekty faktury bądź deklaracji. Zwracali uwagę, że przyjęcie odmiennej wykładni może prowadzić do absurdalnych wniosków; skoro fiskus może odmówić zlikwidowanej firmie prawa do korekty rozliczeń, to należałoby mu też odmówić prawa do prowadzenia postępowania i kwestionowania przeszłych rozliczeń zlikwidowanej firmy.
Podobne argumenty podnosił przedsiębiorca, który w czerwcu 2018 r. sprzedał nieruchomość i rozliczył należny z tego tytułu VAT. Miesiąc później wyrejestrował swoją firmę, o czym powiadomił naczelnika urzędu skarbowego.
Po przeanalizowaniu przepisów przedsiębiorca doszedł jednak do wniosku, że niesłusznie zapłacił wcześniej VAT od sprzedaży nieruchomości, bo transakcja była wolna od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jego wnioski potwierdził protokół z kontroli, w którym naczelnik urzędu skarbowego odmówił podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących transakcję, wskazując, że sprzedaż nieruchomości była zwolniona od VAT.
Przedsiębiorca sądził, że mimo zlikwidowania swojej firmy będzie mógł skorygować rozliczenia, ponieważ nie uległy one przedawnieniu. Powołał się nie tylko na wyroki polskich sądów administracyjnych, ale też na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, w tym na wyrok z 3 marca 2005 r. (sygn. C-32/03). TSUE stwierdził w nim, że podmiot, który zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, ale nadal płaci czynsz i inne opłaty związane z najmem, może odliczyć związany z nimi podatek.
Były przedsiębiorca przytoczył też inne orzeczenie – z 19 września 2000 r. (sygn. akt C-454/98). Podkreślił, że jedynym warunkiem korekty po likwidacji firmy, wskazywanym przez unijny trybunał, jest wyeliminowanie ryzyka oszustwa podatkowego. W tym wypadku – jak przekonywał były przedsiębiorca – takie ryzyko nie występuje.
Nie przekonało to jednak dyrektora KIS. Wyjaśnił, że wystawiać faktury i deklaracje oraz je korygować mogą tylko czynni podatnicy VAT. Były przedsiębiorca, który wraz z likwidacją działalności stracił ten status, nie ma już do tego prawa – stwierdził organ.
Uznał, że wyroki, na które powołał się przedsiębiorca, nie są wiążące w tej sprawie.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 22 lutego 2019 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.3.2019.1.MS