Y spółka z o.o. (podatnik VAT czynny) prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną VAT. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Od 1 maja 2018 r. wynajmuje od szkoły podstawowej salę gimnastyczną. Fakturę, w związku z centralizacją VAT w samorządach, wystawia jednak gmina – podatnik VAT czynny.
Spółka wynajmuje salę dla pracowników. Mogą oni po godzinach pracy spotkać się tam i grać np. w piłkę nożną, koszykówkę lub siatkówkę. Jest to wynajem obiektu sportowego na konkretny dzień i godzinę (np. obecnie każdy poniedziałek i środa w godzinach od 18 do 19.30). Oznacza to, że pracownicy mogą korzystać z obiektu sportowego wspólnie tylko w tym konkretnym terminie, a nie będzie to zakup karnetów (abonamentów), które uprawniałyby do wstępu na obiekt sportowy w dowolnym, wybranym terminie. Obiekt sportowy będzie wynajmowany tylko na kilka godzin w tygodniu, a liczba godzin wynajmu będzie uzależniona od liczby pracowników chętnych do korzystania z obiektu. Opłata za wynajem jest opłatą ryczałtową, niezależnie od liczby pracowników korzystających z wynajętej sali. Koszt wynajmu obiektu sportowego będzie zgodny z cennikiem ustalonym przez wynajmującego, a wydatki na wynajem obiektu sportowego będą dokumentowane fakturami (gmina jest czynnym podatkiem VAT). Wynajem sali gimnastycznej zgodnie z umową jest rozliczany w okresach miesięcznych. Za maj 2018 r. gmina wystawiła 1 czerwca 2018 r. fakturę na 3000 zł netto plus 690 zł VAT (według stawki 23 proc.). Fakturę tę spółka otrzymała też 1 czerwca 2018 r. Jednak 4 czerwca 2018 r. gmina wystawiła fakturę korygującą z powodu stwierdzenia pomyłki w stawce, ponieważ powinna być zastosowana obniżona 8-proc. stawka VAT, jako że formalnie chodzi o usługę udostępnienia obiektu sportowego. W wyniku wystawienia faktury korygującej kwota VAT wykazana na fakturze została zmniejszona o 450 zł (prawidłowa kwota VAT 240 zł). Fakturę korygującą spółka otrzyma 8 czerwca 2018 r. Zapłaty za wynajem sali gimnastycznej spółka planuje dokonać przelewem w terminie płatności, tj. do 5 lipca 2018 r.
Z wynajętego obiektu sportowego mogą korzystać wszyscy pracownicy (niezależnie od ich sytuacji rodzinnej czy materialnej). Pracownicy nie deklarują na żadnej liście chęci uczestnictwa w tych zajęciach. Nie jest prowadzona żadna ewidencja, z której wynikałoby, którzy konkretnie pracownicy korzystają z obiektu sportowego w danym dniu. Pracownicy korzystają z wynajętej sali gimnastycznej nieodpłatnie (tj. nie zostaną obciążeni w żadnej części kosztem tego wynajmu). Spółka przekazuje te świadczenie głównie ze względu na chęć zmotywowania pracowników, zwiększenia ich zaangażowania w pracę, dbałość o panującą w pracy atmosferę, a także stałe ulepszanie relacji pracownik – pracodawca, co w konsekwencji ma się przełożyć na większą efektywność świadczonej pracy i wysokość osiąganych przez spółkę przychodów. Koszty wynajmu sali gimnastycznej spółka pokryje ze środków obrotowych. Jak spółka powinna rozliczyć VAT, CIT i PIT (obowiązki płatnika) od nabycia usług udostęnienia obiektu sportowego (sali gimnastycznej), a następnie nieodpłatnego udostępnienia tego obiektu pracownikom w celu uprawiania sportu?
Organy podatkowe przyjmują, że wynajem sali gimnastycznej znajdującej się na terenie szkoły na cele rekreacyjno-sportowe (np. gry w piłkę – nożną, koszykówka, siatkową) jest objęty 8-proc. stawką VAT na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i w związku z poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Na podstawie tych przepisów preferencyjną 8-proc. stawką VAT są objęte sklasyfikowane w grupowaniu 93.11.10.0 usługi związane z działalnością obiektów sportowych. Warto zapoznać się w tym zakresie z interpretacjami indywidualnymi dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 września 2017 r., nr 0115-KDIT1-1.4012.446.2017.2.JP, oraz dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 grudnia 2016 r., nr 2461-IBPP3.4512.680.2016.2.BJ. Zatem gmina postąpiła prawidłowo, wystawiając 7 czerwca 2018 r. stosowną fakturę korygującą z tytułu pomyłki w stawce (powinna być 8-proc. stawka VAT zamiast wykazanej na pierwotnej fakturze stawki podstawowej).
Podatnik wystawia fakturę korygującą m.in. w przypadku gdy po wystawieniu faktury stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (zob. art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT).
Podatek naliczony...
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (zob. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).
W analizowanej sprawie usługi sportowo-rekreacyjne (wynajem sali gimnastycznej) spółka nabywa w celu ich nieodpłatnego przekazania pracownikom, która to czynność, jak zostanie wyjaśnione dalej, podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Przekazywane pracownikom przez spółkę usługi nie są wymienione w ustawie jako korzystające ze zwolnienia od podatku. A zatem należy stwierdzić, że spółka ma prawo do pełnego odliczenia VAT z tytułu ich nabycia (por. interpretacja indywidualna dyrektora IS w Warszawie z 5 lutego 2015 r., nr IPPP2/443-1153/14-2/BH; interpretacja indywidualna dyrektora IS w Warszawie z 24 kwietnia 2015 r., nr IPPP3/4512-21/15-4/MC).
UWAGA! Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT). W analizowanej sprawie kwotę podatku naliczonego stanowi 240 zł, tj. kwota wynikająca z rozliczenia otrzymanej od gminy faktury (690 zł) i faktury korygującej na minus (kwota korekty VAT: [-] 450 zł).
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy o VAT).
W odniesieniu do nabytej usługi wynajmu obiektu sportowego obowiązek podatkowy powstanie stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, tj. 1 czerwca 2018 r.
Zatem zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych usług wynajmu sali gimnastycznej za maj 2018 r. powstanie w deklaracji VAT-7 za czerwiec 2018 r. Odliczeniu podatku naliczonego z tytułu nabycia tej usługi w deklaracji VAT-7 za czerwiec 2018 r. nie sprzeciwia się art. 86 ust. 10a pkt 1 ustawy o VAT.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury powstaje stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. W analizowanej sprawie spółka otrzymała pierwotną fakturę 1 czerwca 2018 r., a zatem ma prawo do odliczenia przedmiotowego podatku w rozliczeniu za czerwiec 2018 r.
Z uwagi na to, że pierwotna faktura zawierała pomyłki w stawce i w kwocie podatku, a w związku z tym została przesłana z gminy faktura korygującą, przy rozstrzyganiu kwestii związanych z odliczeniem podatku naliczonego trzeba mieć na uwadze art. 86 ust. 19a ustawy o VAT. Zgodnie z nim, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14 ustawy o VAT (tj. fakturę korygującą na minus), jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia. W analizowanej sprawie faktura korygująca została także otrzymana w czerwcu 2018 r., a zatem w rozliczeniu za czerwiec 2018 r. spółka powinna rozliczyć obie faktury (tzn. ująć je w prowadzonej ewidencji VAT i JPK_VAT), a w deklaracji wykazać prawidłową kwotę podatku naliczonego do odliczenia, tj. 240 zł. Zatem w deklaracji VAT-7 za czerwiec 2018 r. spółka ma prawo odliczyć, w związku z nabyciem przedmiotowej usługi, podatek naliczony, w wysokości 240 zł.
Rozumiem, że w analizowanej sprawie nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 88 ustawy o VAT. Na potrzeby schematu rozliczenia zakładam, że spółka odliczy podatek naliczony wynikający z otrzymanej faktury (wraz z fakturą korygującą) w miesiącu otrzymania tych faktur, tj. w czerwcu 2018 r., a zatem nie skorzysta z możliwości przewidzianej w art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, tj. rozliczenia go w następnych miesiącach.
...i należny
W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy o VAT). Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
W analizowanej sprawie spółka nabywa od gminy usługi sportowo-rekreacyjne (wynajem/udostepnienie sali gimnastycznej), a następnie nieodpłatnie świadczy te usługi swoim pracownikom. Pracownicy nie ponoszą żadnych wydatków z tytułu korzystania z usług. Nabycie usług jest w pełni finansowane ze środków obrotowych spółki. Stwierdzić zatem należy, że przedmiotowe usługi świadczone nieodpłatnie przez spółkę na rzecz pracowników podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Usługi te nie są usługami związanymi z działalnością gospodarczą prowadzoną przez spółkę, a służą jedynie celom prywatnym pracowników (por. interpretacja indywidualna dyrektora IS w Warszawie z 5 lutego 2015 r., nr IPPP2/443-1153/14-2/BH; interpretacja indywidualna dyrektor IS w Warszawie z 24 kwietnia 2015 r., nr IPPP3/4512-21/15-4/MC). Spółka musi zatem wykazać podatek należny od nieodpłatnego świadczenia tych usług. Obowiązek podatkowy z tytułu nieodpłatnego świadczenia tych usług powstanie z chwilą ich wykonania, tj. z chwilą upływu miesięcznego okresu rozliczeniowego 31 maja 2018 r. stosownie do art. 19a ust. 1 w zw. z ust. 3 ustawy o VAT. W przypadku nieodpłatnego świadczenia tych usług nie można zastosować art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzecie bądź ust. 7 w zw. z art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT, gdyż ani nie jest wystawiana faktura na ich udokumentowanie, ani nie upływa termin płatności.
W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29a ust. 5 ustawy o VAT). W analizowanej sprawie koszt nabycia przedmiotowych usług za maj 2018 r. wyniósł netto 3000 zł i ta kwota powinna, moim zdaniem, stanowić podstawę opodatkowania nieodpłatnego świadczenia tych usług. Podstawa opodatkowania nieodpłatnego przekazania tych usług nie obejmuje wynikającego z faktur podatku VAT w wysokości 240 zł (po uwzględnieniu korekty faktury).
Jak zostało już wyjaśnione, właściwą stawką podatku VAT dla tych usług jest obniżona stawka 8-proc. Zatem podatek należny z tytułu nieodpłatnego świadczenia tych usług wyniesie 240 zł (3000 zł x 8 proc.). Spółka w deklaracji VAT-7 za maj 2018 r. powinna zatem wykazać podatek należny z tytułu nieodpłatnego przekazania tych usług pracownikom w wysokości 240 zł. Obecnie przepisy nie przewidują wystawiania faktur wewnętrznych na udokumentowanie nieodpłatnego świadczenia usług. Jednak w celu ujęcia podstawy ich opodatkowania i podatku należnego w ewidencji VAT oraz JPK_VAT spółka powinna rozważyć wystawienie tzw. odpowiednika faktury wewnętrznej.
UWAGA! W sytuacji gdyby przedmiotowe świadczenia były finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to ich zakup, a następnie nieodpłatne przekazanie pracownikom byłyby neutralne na gruncie VAT w świetle aktualnej praktyki, w myśl której nie podlega VAT administrowanie tym funduszem (zob. interpretacja ogólna ministra finansów z 27 maja 2013 r., nr PT1/033/20/831/KSB/12/RD50859; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 września 2008 r., sygn. akt I FSK 1076/07).
CIT I KOSZTY UZYSKANIA PRZYCHODÓW
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT). Kosztami podatkowymi są m.in. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, diety i inne należności za czas podróży służbowych, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą także obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników m.in. z tytułu opłat za korzystanie z obiektów sportowych (np. sal gimnastycznych), lecz w każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego przedsięwzięcia. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Ponadto muszą być udokumentowane.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego wydatki na rzecz pracowników (wynajem sali gimnastycznej) ponoszone przez spółkę ze środków obrotowych mają pośredni związek z prowadzoną przez spółkę działalnością. Korzystanie przez pracowników z tego typu świadczeń służy integracji i poprawie komunikacji wewnętrznej pracowników, sprzyja zwiększeniu zaangażowania w wykonywaną pracę oraz umacnianiu relacji pomiędzy pracodawcą a pracownikami. Zatem ponoszone z tego tytułu wydatki związane są w sposób pośredni z przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej i zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów (zob. interpretacja indywidualna dyrektora IS w Katowicach z 24 lipca 2015 r., nr IBPB-1-2/4510-121/15/BD; interpretacja indywidualna dyrektor IS w Katowicach z 30 grudnia 2016 r., nr 2641-IBPB-1-2.4510.985.2016.1.BKD). Przedmiotowe wydatki stanowią dla spółki tzw. koszty pośrednie (wydatki te nie wiążą się z powstaniem po stronie pracowników przychodów, a zatem do ich potrącenia nie stosujemy art. 15 ust. 4g i art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT).
Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT). Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (zob. art. 15 ust. 4e ustawy o CIT). W analizowanej sprawie koszty uzyskania przychodów z tytułu przedmiotowych wydatków spółka może zatem potrącić 1 czerwca 2018 r., tj. w dacie wystawienia przez gminę faktury z tytułu usług wynajmu obiektu sportowego. W czerwcu 2018 r. spółka ma zatem prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodów kwotę 3000 zł z tytułu nabycia przedmiotowych usług wynajmu/udostepnienia sali gimnastycznej.
Kosztem uzyskania przychodów nie będzie dla spółki podatek naliczony z tytułu nabycia usług wynajmu obiektu sportowego (sali gimnastycznej), gdyż podlega odliczeniu na gruncie VAT, a w takim przypadku jego zaliczeniu w ciężar kosztów podatkowych sprzeciwia się art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT (por. interpretacja indywidualna dyrektora IS w Katowicach z 30 grudnia 2016 r., nr 2641-IBPB-1-2.4510.985.2016.1.BKD). Kosztem podatkowym nie będzie dla spółki także podatek należny od nieodpłatnego przekazania przedmiotowych usług pracownikom, gdyż nie mamy tutaj do czynienia z żadnym przypadkiem wymienionym w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o VAT.
UWAGA! W analizowanej sprawie, w sytuacji, gdyby świadczenia te były finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to poniesione z tego tytułu wydatki nie powinny zostać uznane za koszt uzyskania przychodu. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (zob. art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o VAT). Kosztem uzyskania przychodów spółki w tym przypadku będą stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o CIT odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu.
PIT (OBOWIĄZKI PŁATNIKA)
Stosownie do art. 31 ustawy o PIT płatnik jest zobowiązany do obliczania i poboru zaliczek na podatek PIT za osoby, które uzyskują od płatnika przychody ze stosunku pracy, w tym m.in. z nieodpłatnych świadczeń. Przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy o PIT). Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT). Zatem przychodem ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy, w tym świadczenia otrzymane nieodpłatnie.
Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ustawy o PIT).
Trybunał Konstytucyjny, definiując w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:
wzostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
wzostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
wstanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Zatem nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.
W analizowanej sprawie spółka wynajmuje dla pracowników salę gimnastyczną. Pracownicy po godzinach pracy mogą spotkać się na wynajętej sali gimnastycznej i w tym czasie grać np. w koszykówkę lub siatkówkę. Pracownicy nie deklarują na żadnej liście chęci uczestnictwa w tych zajęciach. Opłata za wynajem sali jest opłatą ryczałtową, niezależnie od liczby pracowników korzystających z wynajętej sali. Zatem w świetle cytowanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego należy uznać, że korzystanie przez pracowników z wynajętej przez pracodawcę sali gimnastycznej nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Nie są bowiem spełnione wszystkie kryteria, o których mowa w tym wyroku Trybunału Konstytucyjnego (por. interpretacja indywidualna ministra finansów z 23 lipca 2015 r., nr DD3.8222.2.265.2015.CRS).
UWAGA! W analizowanej sprawie przychód po stronie pracowników nie powstałby także w sytuacji, gdyby świadczenia te były finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (por. interpretacja indywidualna dyrektora IS w Łodzi z 1 lipca 2016 r., nr 1061-IPTPB1.4511.437.2016.1.SJ).
Schemat rozliczenia przez spółkę nabycia usług wynajmu sali gimnastycznej na cele sportowo-rekreacyjne oraz ich nieodpłatnego przekazania pracownikom*
1. JAKI PODATEK NALEŻAŁOBY ZAPŁACIĆ:
CIT
Koszty uzyskania przychodów: 3000 zł
VAT
Podatek należny: 240 zł
Podatek naliczony: 240 zł
PIT
Przedmiotowe świadczenia nie stanowią dla otrzymujących je pracowników przychodu ze stosunku pracy, a zatem na spółce nie ciążą w tym zakresie obowiązki płatnika.
2. W JAKIEJ DEKLARACJI WYKAZAĆ PODATEK:
CIT
Nie ma obowiązku składania deklaracji zaliczkowej. Spółka powinna jednak uwzględnić koszty uzyskania przychodów w wysokości 3000 zł przy obliczeniu zaliczki na podatek CIT za czerwiec 2018 r. podlegający wpłacie do urzędu skarbowego, a po zakończeniu roku podatkowego uwzględnić te koszty w zeznaniu rocznym CIT-8.
VAT-7
W poz. 17 deklaracji VAT-7 za maj 2018 r. spółka powinna wykazać podstawę opodatkowania w wysokości 3000 zł, a w poz. 18 spółka powinna wykazać podatek należny w wysokości 240 zł. Z kolei w poz. 45 deklaracji VAT-7 za czerwiec 2018 r. spółka powinna wykazać wartość netto nabytych usług, tj. 3000 zł, a w poz. 46 podatek naliczony w wysokości 240 zł.
3. TERMIN ZŁOŻENIA DEKLARACJI:
CIT-8: do 1 kwietnia 2019 r. (31 marca to niedziela) – zakładam, że rokiem podatkowy spółki jest rok kalendarzowy
VAT-7: do 25 czerwca 2018 r. – w zakresie podatku należnego
VAT-7: do 25 lipca 2018 r. – w zakresie podatku naliczonego
* W schemacie rozliczenia pominięte zostały inne zdarzenia/czynności.
Odpowiedź Ministerstwa Finansów z 25 maja 2018 r. na pytanie DGP
Czy w przypadku usług wynajmu i udostępniania pomieszczeń sportowych, np. sal gimnastycznych czy basenów, które klasyfikowane są jako usługi związane z działalnością obiektów sportowych (PKWiU z 2008 r. 93.11.10.0), prawidłowe jest zastosowanie stawki VAT 8 proc. na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 179 załącznika nr 3 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT?
Zgodnie z art. 5a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) – dalej: ustawa o VAT – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. W pozycji 179 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienione są „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych” PKWiU 93.11.10.0. Zatem sklasyfikowanie usług wynajmu i udostępniania pomieszczeń sportowych jako usług związanych z działalnością obiektów sportowych (PKWiU 93.11.10.0) implikuje opodatkowanie ich z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 8 proc. Zastosowania powyższej stawki uzależnione jest od prawidłowości klasyfikacji tych usług.
Czy w przypadku usług udostępnienia sali gimnastycznej (PKWiU z 2008 r. 93.11.10.0) obowiązek podatkowy powstaje w szczególny sposób określony w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, mimo że nie są to usługi wynajmu klasyfikowane w PKWiU z 2008 r. 68.20.12.0?
Stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzecie (z uwzględnieniem ust. 7) ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze. Przepis ten nie powołuje żadnego symbolu statystycznego, zatem usługi wymienione w tym przepisie nie są identyfikowane za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Zakres usług wymienionych w tym przepisie jest szeroki, obejmuje również usługi „o podobnym charakterze”. Wskazuje to zatem na objęcie zakresem tego przepisu różnych usług dotyczących najmu, dzierżawy, leasingu etc., niezależnie od kwalifikacji wg PKWiU.
Podstawa prawna
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 200).
Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 ze zm.).
Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.).